Zonder white labelling minder keuze

De NMa gaat een einde maken aan white labelling om de energiemarkt transparanter te maken. Voor tuinders betekent dit voornamelijk dat de keuzemogelijkheden alweer smaller worden.

Begin december kondigde de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) aan dat white labelling in de energiewereld vanaf 1 april van dit jaar niet meer wordt geoorloofd. White label duidt aan dat een leverancier van energie onder eigen naam energie verkoopt, maar dit doet met gebruikmaking van de vergunning van een ander bedrijf. Vaak is ook de inkoop, de backoffice en de programmaverantwoordelijkheid aan dit andere bedrijf uitbesteed, maar daarin bestaan verschillende gradaties.



Het streven van de NMa naar transparantie in de markt is lovenswaardig. Voor afnemers van energie moet duidelijk zijn met welke partijen ze te maken hebben. Een energieleverancier heeft een vergunning die onder controle staat van de NMa en moet voldoen aan een aantal specifieke voorwaarden om die vergunning ook daadwerkelijk te verkrijgen. Lang niet alle in Nederland opererende energiebedrijven hebben een eigen vergunning, maar liften mee (tegen betaling) op de vergunning van anderen. Maar… is dit streven van de NMA erop gericht de afnemer te beschermen? Of zou er sprake kunnen zijn van andere beweegredenen?



Immers, diezelfde NMa staat toe dat de handelsplaats voor gas- en stroomlevering (APX/Endex) deels eigendom is van de dominante partijen, die op die beurs hun commodities verhandelen (gas en elektriciteit), staat toe dat de gasprijzen niet louter worden vastgesteld op basis van vraag en aanbod maar ook door handige voorraadvorming, en ziet geen aanleiding voor nader onderzoek naar de totstandkoming van de gasprijs, terwijl nota bene in Engeland (de grootste gashandelsplaats) aantoonbaar is vastgesteld dat er prijsmanipulatie heeft plaatsgevonden. Dáár vindt inmiddels wél onderzoek plaats naar de gasprijskoppelingen en de wetmatigheden daarvan. Met andere woorden, over welke transparantie hebben we het?



Het vervelende van het verdwijnen van white labelling op de Nederlandse energiemarkt is dat daarmee nieuwkomers op die markt of bedrijven die een andere koers varen, veel moeilijker toegang krijgen tot die markt. Terwijl mét white labelling dit toezicht niet ontdoken wordt, maar overgelaten aan bedrijven die zich daarop hebben gespecialiseerd, en daar lijkt niets mis mee. Dus indien gewenst de regulering van white labelling aanpassen, ja, maar de mogelijkheid er van gebruik te maken helemaal afschaffen, nee.



Door het tijdstip van de aankondiging lijkt de beslissing verband te houden met het Trianel / Endon faillissement van rond de feestdagen. Maar dat faillissement had met white labelling niets te maken. Trianel Energie ging failliet door het faillissement van Orro Energy, en dat bedrijf had haar eigen leveranciersvergunning. Met andere woorden, dit faillissement was een gevolg van louter financiële problemen. In het kielzog van Trianel viel helaas ook Endon Nederland om, met alle nare gevolgen van dien voor een deel van de Nederlandse tuinbouw. Maar juist Endon was vaak een luis in de pels van gevestigde energieleveranciers door een andere marktbenadering, andere marges en andere verantwoordelijkheden. Door white labels te verbieden wordt een vergelijkbaar faillissement als bij Endon niet voorkomen, daar verandert niets aan. Maar voor de tuinbouw blijven steeds minder bedrijven over die anders zijn en anders doen dan de grote jongens. En daarmee wordt de spoeling steeds dunner.