Het leven van een simpele Europeaan gaat tegenwoordig niet over rozen. We vallen van de ene crisis in de andere. In sneltreinvaart van kredietcrisis naar bankencrisis en keihard door naar de schuldencrisis.
Kijkend naar de Zweedse balletjes heeft zelfs ons voedsel deze dagen last van een stevige identiteitscrisis. Kortom, we zitten met z’n allen behoorlijk in de shit op dit moment.
Een veel gehoorde kreet is dat de crisis ook kansen biedt. Dat is natuurlijk een waarheid als een koe, maar waar liggen de kansen voor onze sector dan? Volgens mij ligt de sleutel in het woord authenticiteit verscholen. Iedereen is op zoek naar echtheid en weet die weer op waarde te schatten. We komen niet meer weg met anoniem gedrag en de consument gaat transparantie eisen.
Nu klinkt dat als preken voor eigen parochie voor iemand die bij Eosta werkt, waar we al jaren met de website Nature and More laten zien wie de teler is achter het product. Ook zijn daar de soms verrassende reacties van consumenten op de diverse producten te lezen.
In mijn werk als inkoper hoor ik dagelijks de passie waarmee onze telers bezig met hun product. Wat is er mooier dan die passie te delen met de uiteindelijke consument? Op die manier kan je transparantie verzilveren door het creëren van commitment van een consument naar een teler. En dat is uiteindelijk van belang voor de hele keten.
Tot slot ter inspiratie een filmpje van één van onze druiventelers uit Zuid-Afrika. Warren Bam laat op een schitterende manier zien dat zijn hele farm eigenlijk gebouwd is op shit (lees compost) en dat hij zonder die basis nergens was geweest. Hopelijk is dat een mooie parallel die we kunnen doortrekken naar de hedendaagse situatie.
