‘Wie wat bewaart, heeft wat’

Ik ben een verzamelaar en heb er echt moeite mee om zaken weg te gooien. Een plank van het oude kinderbed van mijn zoon (hij is inmiddels 1,96 meter) komt misschien nog wel eens van pas, of niet dan?

Maar alles bewaren, kan helaas niet. Zo af en toe moet ik ook drastisch opruimen. Al dan niet gedwongen door anderen. Denk aan je mailbox, die weer eens vol loopt met allerlei mails waar je nooit meer mee wat doet.

Rigoureus de mailbox opschonen, is niet altijd verstandig.

En dan gaat het rigoureus. Alles verwijderen en rustig bekijken of je toch nog maar beter iets moet bewaren, daar komt het bij mij niet meer van. Maar dat is niet echt verstandig. Soms kun je beter iets lang bewaren. Ook al zie je het directe nut daar niet van in. Dat geldt ook op belastinggebied.

Geen gegevens, genadeloze inspecteur

Daar kwam een echtpaar met eigen woning recent op pijnlijke wijze achter. De inspecteur – die hun aangifte moest beoordelen met betrekking tot de hoogte van de eigenwoningschuld – stelde vragen of de lening wel was aangegaan voor die eigen woning.

De schuld was namelijk in 2007 en 2008 volgens de echtelieden verhoogd voor verbouwingen. Helaas moesten ze bekennen daar geen gegevens meer van te hebben.

De inspecteur was genadeloos en corrigeerde de aangiften 2010/2011/2012. Want in de ogen van de inspecteur was het ondenkbaar dat zij geen stukken meer hadden bewaard en zij hebben de bewijslast zolang de lening loopt.

De bewijslast ligt bij het echtpaar en het feit dat het al heel lang geleden is, doet niet ter zake

Het echtpaar was het met deze correcties niet eens en ging in beroep bij de rechtbank. De rechtbank stond aan de zijde van de inspecteur en verklaarde het beroep ongegrond.

Vervolgens gaf het gerechtshof de echtelieden gelijk, maar het laatste woord was aan onze hoogste rechtelijke instantie. De Hoge Raad gaf uiteindelijk de inspecteur gelijk.

De bewijslast dat er sprake was van een lening – aangegaan voor de eigen woning – ligt bij het echtpaar. En het feit dat het al heel lang geleden is dat de lening is aangegaan, doet niet ter zake.

Deze uitspraak geeft maar weer eens aan dat het van groot belang is om niet alles zomaar weg te gooien, ondanks dat het ‘oud’ is. Met name juridische stukken – waarmee je zaken kunt bewijzen – kun je maar beter bewaren. Wie wat bewaart, heeft wat.