‘Wetswijziging minimumloon heeft ongewenst effect’

Daardoor wordt het minimumloon vanaf 1 januari 2024 niet meer per maand, maar per uur vastgelegd in de Wet Minimumloon en Minimumvakantiebijslag (Wml). Deze wijziging is logisch. In de Wml staat nu een minimummaandloon. Daardoor heeft een werknemer met een 40-urige werkweek een lager uurloon dan iemand die 36 uur werkt. Met de wetswijziging wordt het minimumuurloon hetzelfde, ongeacht de lengte van de werkweek. Dat is eerlijker en transparanter dan een minimumloon per maand. In die zin is het voorstel een verbetering.

10% meer salaris betalen

Maar de wetswijziging heeft een onwenselijk gevolg voor de voedingssector. Veel mensen in deze sector werken voor het minimumloon. Volgens het wetsvoorstel wordt het huidige minimumloon per maand omgerekend naar een minimumloon per uur, op basis van een 36-urige werkweek. Echter, in vrijwel alle cao’s in de voedingssector is een werkweek van 38 of 40 uur vastgelegd, net als in de CAO Glastuinbouw en de CAO Open Teelten. Als voortaan het minimumuurloon geldt, moeten bedrijven per werknemer ruim 10% meer salaris betalen. Het is voor de werknemers een loonsverhoging. Maar voor de bedrijven is het een onvoorziene extra kostenpost. Terwijl voedingsbedrijven al te maken hebben met sterk gestegen kosten. En veel bedrijven hebben ook nog eens twee beroerde coronajaren achter de rug.

Het wetsvoorstel gaat voorbij aan wat bedrijven en vakbonden in hun cao’s hebben vastgelegd

Daarom trekt een groot aantal brancheorganisaties in de detailhandel aan de bel, waaronder die voor supermarkten (CBL), ambachtelijke bakkers (NBOV), slagers (KNS) en vershandelaren (AVN). Het wetsvoorstel gaat voorbij aan wat bedrijven en vakbonden in hun cao’s hebben vastgelegd. Als de regering werken meer lonend wil maken, kan beter worden gekozen voor het verlagen van de belasting op arbeid. Daarom moet de Wml-wetswijziging zo worden doorgevoerd dat recht wordt gedaan aan de cao’s. Zo’n integrale aanpak maakt de wetswijziging pas echt eerlijk.