‘We leveren hoe dan ook flink wat kilo’s in’

Aan het begin van week 25 oogstte de familie Hop in het Noord-Brabantse Wagenberg de laatste ‘oude’ prei, die voor de hergroei was bestemd. Aanvankelijk liep de hergroei achter, als gevolg van het koude voorjaar. “Uiteindelijk kwam deze gelukkig toch op gang, maar veel later dan normaal”, vertelt Maaike Hop. “We oogsten voor de snijderij en kwamen uiteindelijk toch uit op een gewicht van 350 tot 400 gram per stuk; dat is netjes. Naast het goede gewicht, was ook de kwaliteit prima, op een enkel roestpuntje na.”

Achterblijvende groei

Hop startte in week 11 met het planten van de nieuwe prei; vrijwel iedere week ging een nieuwe lichting de grond in. In eerste instantie van het ras Krypton, inmiddels van Oslo en Pluston. Zij verwacht in week 28 te kunnen starten met de oogst van de zomerprei. “Dat is twee weken later dan gemiddeld. Door het koude, natte voorjaar bleef de groei achter. En dat halen we ook niet meer in; we leveren hoe dan ook flink wat kilo’s in. En je kunt het gewas ook niet te lang laten staan, vanwege het risico op schot.”

Over de kwaliteit heeft de ondernemer geen klagen; het gewas staat er volgens haar mooi bij, geeft ze op 16 juni aan. “En vanwege de droogte van dit moment is de ziektedruk ook laag. Er is hooguit wat risico op trips, maar tot nu toe hebben we dat redelijk onder controle.”

Zelf samengestelde wiedmachine

Ook het onkruid weten de telers goed onder de duim te houden, mede dankzij de inzet van een zelf samengestelde wiedmachine. “Het gaat om een wieder aan de voorkant van de trekker en een wiedeg aan de achterzijde. Deze constructie is een stuk goedkoper dan een geavanceerde wiedmachine. We zetten deze nu voor het tweede jaar in en het werkt super; de meeste onkruiden krijgen we er op deze manier onder. En dat móet ook wel, want qua inzet van herbiciden is er nauwelijks nog iets mogelijk. Nadeel van wieden is wel dat je dit altijd exact op het juiste moment moet doen, anders werkt het niet optimaal.”

Personeel is uitdaging

De personeelsvoorziening is een ander punt van aandacht voor Hop. Op het bedrijf zijn momenteel tien tot twaalf mensen aan het werk, uit diverse landen en van allerlei pluimage. “Maar het is bijna onmogelijk om mensen het hele seizoen hier te houden. Dat beloven ze wel, maar na een tijdje vertrekken ze gewoon weer. Dat is de nieuwe werkelijkheid. En je doet er niks aan. We proberen onze mensen zo goed mogelijk te behandelen, maar desondanks lijkt het onmogelijk om ze te houden. Personeel wordt zonder twijfel het grootste probleem richting de toekomst – dat is het eigenlijk nu al. Verdere mechanisatie is daarom een must. Maar dan loop je weer tegen het probleem aan dat er nauwelijks nog mensen zijn die tractor kunnen rijden. Zelfs een gewoon B-rijbewijs is tegenwoordig al een unicum.”

Steeds meer extremen

Tot slot geeft Hop medio juni aan dat er volop wordt beregend. “We beregenen ons helemaal suf, zijn continu aan de gang met twee of drie haspels. Op dit moment kunnen we het nog redelijk bijhouden, maar aangezien we nog iedere week bijplanten gaan we op termijn wel beregeningscapaciteit tekort komen. Maar ik ben ervan overtuigd dat deze perioden van extreem weer de standaard worden. Het zal een behoorlijke uitdaging worden, maar we moeten er als sector toch mee dealen.”

Auteur: Ank van Lier