Wat doe ik fout?

In de eerste drukke week van dit jaar, vliegt bij ons de vlam in de pan.

Voor de zoveelste keer zet een jonge Poolse medewerker mij onder druk: “ik ga vanmiddag naar huis, want ik heb andere plannen.” De vorige keer was het: “ik ga nu weg, als ik niet meer salaris ga verdienen.” Die keer daarvoor: “ik ga nu weg, als ik geen vast contract krijg.” Mijn antwoord was steeds dat hij dat eerst moet verdienen.

Vandaag zei ik tegen hem: “je wist al weken dat dit een drukke week zou worden. We maken het werk gewoon samen af.” Toen hij bleef weigeren, zei ik: “ik denk dat het tijd wordt dat jij ander werk gaat zoeken. Het lijkt me dat jij hier niet meer met plezier werkt en ik laat me niet steeds chanteren.” En toen vloog de vlam in de pan. Onze Poolse medewerkers, het zijn er zeven, raakten helemaal over de rooie. Op één of andere manier hebben ze zichzelf wijs gemaakt dat ik hun behandel als minderwaardige medewerkers en wat ik daar de afgelopen maanden ook maar aan heb proberen te doen; niks helpt. Sterker nog, het lijkt zich eerder tegen mij te keren. Mooi voorbeeld; een stel mocht hun auto ’s nachts binnen parkeren toen het zo sneeuwde. Het nadeel was echter dat het alarm er dan niet op kon. Vanwege het mooie weer vond ik dat de auto dus nu wel weer buiten kon blijven. Resultaat; weer een scheldkannonade. Ander voorbeeld. Bij ons hebben alle medewerkers gewoon fulltime contract. Iedereen is daarmee blij…behalve de Polen, die nog steeds denken dat hun overuren niet betaald worden. Ik heb in december nota bene alle overuren van het afgelopen halve jaar uitbetaald, maar dat lijken ze dan direct  weer  te vergeten.

Ik snap het niet. Ik hoor altijd om me heen dat Poolse medewerkers graag veel uren willen maken. Want daarvoor zijn ze in Nederland. Ik denk er sterk over om terug te gaan naar het nul urencontract en een vast netto loon. Maar dat voelt als een knieval. Ik wil de Polen niet anders behandelen dan de Nederlanders, maar wat doe ik fout?