Carola Schouten gaat behalve over armoede ook over meer banen voor arbeidsgehandicapten. Tot op heden vonden werkgevers dat te ingewikkeld.
De Wet banenafspraak en quotumregeling wordt vereenvoudigd. Dat had kunnen beginnen bij een eenvoudiger naam, die direct duidelijk maakt dat het gaat om meer banen voor mensen met een arbeidsbeperking. Maar vooruit, de intentie waarmee minister Schouten de Wet vereenvoudiging banenafspraak en quotumregeling naar de Tweede kamer heeft gestuurd, is goed.
In 2015 al werd afgesproken – in het kielzog van de Participatiewet, kent u hem nog? – dat we in Nederland 125.000 banen zouden gaan realiseren voor mensen met een arbeidsbeperking. Met een loonkostenvoordeel als lokkertje zouden werkgevers heen moeten stappen over bedenkingen bij het aannemen van mensen, die om allerlei uiteenlopende redenen net wat minder productief zouden zijn dan ‘gewone’ werknemers.
We zitten acht jaar later dus pas op twee derde van het banenquotum
Pas op twee derde van het quotum
Maar hoe gaat dat dan? In die wet van 2015 bleken allerlei beperkingen en belemmeringen te zijn opgenomen. Wetten moeten nu eenmaal juridisch waterdicht te zijn. Het moeten wel écht mensen met een gecertificeerde en herhaaldelijk gecontroleerde arbeidsbeperking zijn. En dat quotum, waar werkgevers per sector op af te rekenen moesten zijn, werd ook nogal ingewikkeld ingericht. Bovendien mocht een en ander de schatkist niet te veel kosten. We zitten acht jaar later dus pas op twee derde van het banenquotum.
Loonkostensubsidie niet meer tijdelijk
Anno 2023 waait de politiek-bestuurlijke wind net een beetje anders. Een wet regeltechnisch zodanig dichtplamuren dat geen mens nog in aanmerking komt of wíl komen omdat het zo’n enorm gedoe is, dat ligt tegenwoordig slecht. En wat we belangrijk vinden mag wat kosten. Dus in plaats van maar drie jaar loonkostensubsidie krijgen werkgevers nu subsidie zo lang het dienstverband duurt. Het papierwerk, waarin moet worden vastgelegd wie met welke beperking welk werk gaat doen en zal gaan doen en gedaan heeft en hoe vaak en wanneer en met welke werkplekaanpassingen, wordt vereenvoudigd. En ook de ergste haarkloverijen over welke arbeidsgehandicapte nu precies in welke sector meetelt blijven straks achterwege.
Kortom, laat maar komen die wet. En laat maar komen die mensen die graag mee willen doen, maar vanwege wetstechnische complexiteit toch thuis bleven zitten terwijl de arbeidsmarkt roodgloeiend oververhit is.