Vergeten groenten

Op een of andere manier is iedereen vergeten waarom die groenten vergeten waren. Toch kwamen ze weer terug en met een snelheid die niet was te voorzien.

Waar ik ook kwam, de eerste vraag was of we ook vergeten groenten gingen verkopen. Natuurlijk! Ik, niet te beroerd, zorgde dat er per direct een kist schorseneren stond en ik nodigde enkele vriendinnen uit voor een kookworkshop.

Ze sloegen aan het koken met vergeten groenten. Tenminste … vergeten groenten was intussen omgeslagen in groenten vergeten … Al wassend, schillend en boenend zorgen de dames onder het bezielend oog van mij dat de vergeten groenten in de pan terechtkomen. Heerlijke melk – vers van de koe – erbij, zout en peper, een waar eetfestijn.

Echt, puur, eerlijk, alles wat God biedt zo rechtstreeks de pan in. Het gesprek ging over niets anders dan ‘de afschuw van pakjes’, ‘dat de supermarkt toch zoveel producten moet hebben’, tot aan ‘in een groentezaak kun je alles krijgen’. Ik glunderde van trots en bedacht dat mijn missie was geslaagd.

Een week later hebben we afgesproken in de plaatselijke kroeg. Ik vraag ze naar hun bevindingen over de kookworkshop. Direct knalt de eerste los en begint over haar vuile nagels en dat ze er drie dagen over heeft gedaan om ze schoon te krijgen. De tweede voelde zich weer vijftien, ze had in jaren niet zoveel puistjes gehad en ging nóóit meer volle melk drinken.

Na wat over en weer gebabbel vraagt er eentje heel zachtjes aan mij: “Winderigheid, hoort dat er ook bij?” Ik schiet in de lach en zeg ja, waarna het gesprek wordt vervolgd met de meest gênante situaties die zich een dag na de kookworkshop hebben voorgedaan. Een ding is zeker, om vergeten groenten kun je wel lachen.