Een kleine 20 jaar geleden werden vergeten groenten, seizoensgroenten en streekgroenten het helemaal. En nu nog beïnvloeden ze de beeldvorming van de tuinbouw.
Het makkelijke van een kindertelevisieprogramma als Het Klokhuis is dat je oude onderwerpen om de zoveel jaar kunt hergebruiken. De kijkertjes verversen zichzelf immers snel. Het informatieve NTR-programma haalde deze week dus maar weer eens de Vergeten Groenten van stal. Raapstelen, aardperen en rammenas. Snijbiet, spekbonen en schorseneren.
Romantisch beeld dat kinderen en volwassenen krijgen voorgespiegeld
Gfactueel werd er op geattendeerd door Henk Kerkers. ‘Boer Henk’, zoals hij zichzelf graag afficheert, speelde inhoudelijk de hoofdrol in de Klokhuis-aflevering van maandag en dat vond hij wel een persberichtje waard. Als de onvermoeibare en altijd positief gestemde groente-ambassadeur die hij nu eenmaal is, leidde Kerkers Klokhuis-reporter Janouk en haar cameraploeg rond over zijn bedrijf in Deurne, waar hij zo’n 100 verschillende gewassen teelt.
Met de seizoen mee eten
De bekende riedel kwam weer langs, over de groente die we vergeten zijn en over met de seizoenen mee eten. Zoals dat ook het geval was toen dezelfde Boer Henk een jaar of 3 geleden tv-kok Alain Caron van lifestyle- en lekker-eten-programma BinnensteBuiten langs kreeg.
Het is en blijft kennelijk een aantrekkelijk en mediageniek concept. Niet alleen voor feelgood-televisie, maar óók voor de grote supermarkten. Althans, die maakten er in hun pr-uitingen maar wat graag goede sier mee, toen inmiddels al bijna 20 jaar geleden de Vergeten Groenten hype begon aan te zwellen, gecombineerd met aandacht voor seizoensgroenten en streekproducten.
Alleen de pastinaak bleef hangen
Maar wat is er nu daadwerkelijk van dat concept en die hype blijven hangen? In de gemiddelde supermarkt is van al die ‘vergeten groenten’ misschien alleen de pastinaak blijven hangen. En tegenover dat nog steeds wel met de mond beleden ‘eten van dichtbij en met de seizoenen mee’ laten de supers in hun daadwerkelijk assortiment vooral de trend zien van nog meer soorten groente en fruit jaarrond verkrijgbaar.
Zo lang dat niet structureel wordt dwarsgezeten door de nu eventjes opgevlamde handelstarievenoorlog, is daar ook niet per se al te veel mis mee. Laat het maar aan de grote retailers over om er logistiek super-efficiënte ketens omheen te organiseren. En het geeft de tuinbouw in verre landen ook kansen.
Niche blijft klein maar fijn
Ondertussen zijn ook Henk Kerkers en zijn collega’s op soortgelijke teeltbedrijven blij. Hun niche blijft klein maar fijn. Hun goede naam en reputatie als super-okeeje knuffelboer staat als een huis.
Het minpunt van dit alles is de kloof, die blijft bestaan tussen het romantisch beeld dat kinderen en volwassenen krijgen voorgespiegeld van tuinbouwbedrijven als van Boer Henk aan de ene kant en het duistere beeld van gifspuitende (lelie)telers en arbeidsmigranten uitbuitende glastuinders aan de andere kant. De dagelijkse realiteit van 95% van de Nederlandse teeltbedrijven blijft onbelicht, onbekend en onbemind.
