Van de regen in de drup

“Gaat het?”, vraag ik hem.

“Ach, gaat wel. Maar al die nattigheid voorspelt niet veel goeds”, antwoordt hij. “Om met de deur in huis te vallen: ik maak me zorgen om het steeds onstuimiger wordende klimaat en wat dit betekent voor de voedselvoorziening wereldwijd. Helemaal nu er steeds minder gewasbeschermingsmiddelen beschikbaar zijn om te zorgen dat ziekten, plagen en onkruiden onder controle blijven. Begrijp me niet verkeerd, sommige middelen zijn echt niet veilig voor mens, dier en milieu. Maar het is een uitdaging om voedsel van voldoende kwaliteit te produceren als er niet meer alternatieven beschikbaar komen.”

Signaleren en aankaarten

“En welke rol spelen wij als onderzoekers bij Wageningen University & Research daarin?” vraag ik hem.

“Het start met signaleren dat deze ontwikkeling er is. En nog belangrijker, aankaarten dat er niet genoeg alternatieven beschikbaar zijn om grote problemen te voorkomen. In de Nederlandse teelt wordt al veel gewerkt met biologische en geïntegreerde bestrijding, alternatieve teelttechnieken en resistente gewassen, maar dat is beperkt tot primaire productie. Ik zie de impact ook na de oogst, wanneer kwaliteit en houdbaarheid sterk afnemen”, legt mijn collega uit.

Het is geen dilemma van de sector zelf, maar een maatschappelijk probleem, wat nog niet iedereen beseft

“Binnen de sector wordt deze impact toch ook gezien?”, vraag ik hem.

“Zeker, alleen ontbreekt het aan financiële middelen om alomvattende oplossingen te ontwikkelen. De urgentie moet hoger op de politieke agenda staan.”

“Kunnen consumenten niet accepteren dat producten imperfecties hebben?” opper ik.

“Dat zijn slechts symptomen, het probleem zit dieper. Wat als hele oogsten onbewaarbaar of onverkoopbaar worden? Als supermarkten hun kwaliteitseisen voor groente en fruit niet aanpassen? Of als er minder producten in het assortiment beschikbaar komen? Dat heeft wereldwijd impact op voedselzekerheid en eventueel zelfs op voedselveiligheid!”

Maatschappelijk probleem

Nu begrijp ik zijn zorgen op deze vroege, natte ochtend wat beter. Het is geen dilemma van de sector zelf, maar een maatschappelijk probleem, wat nog niet iedereen beseft. “Dit moeten we meer naar buiten brengen”, zeg ik tegen hem. “Te beginnen met een column.” We trekken fluitend onze regenkleding verder uit. Nat worden door regen lijkt nu het minste probleem.