Timmermans als Europapa

In Nederland wordt weinig aandacht besteed aan de Europese verkiezingen.

Tijdens het Eurovisie songfestival in Zweden sloegen we een flater. Maar hoe kijken we aan tegen de uitslag van de Europese verkiezingen? In ons land blijkt dat toch de meeste mensen voor Frans Timmermans hebben gekozen. Vreemd, want terwijl hij de benen nam uit Europa omdat hij zelf zag dat zijn gekozen strategie om een Green Deal erdoor te drukken niet tot succes leidde, blijven toch veel mensen hem als Europapa zien.

Weinig aandacht voor Europese verkiezingen

Timmermans die er alles aan gedaan heeft om net zo populair te worden als zijn illustere voorganger Sicco Mansholt, kon het in Europa niet redden. Niet vreemd want Landbouw speelt hier een belangrijke rol. Maar of het met de Landbouw wel goed zal komen, wordt sterk betwijfeld in Frankrijk en Italië. Deze twee landbouwgrootmachten stemden anti Europa. In ons land wordt weinig aandacht besteed aan de Europese verkiezingen. Behalve de uitslagen bekend te maken, is er meer aandacht voor het EK voetbal. Terwijl steeds meer beslissingen in Europa genomen worden.

Zwaartepunt van het Europese beleid richten op wereldvoedselvoorziening’

Ursula von der Leyen mag haar gang blijven gaan. Haar fractie wint zelfs zetels. Het rijke Europa strooit met geld in Oekraïne. Maar niet voor de landbouw daar, het is oorlogsgeld. De belachelijke voorstellen van Timmermans zijn hierdoor op een iets lager plan komen te staan, maar de geldkraan staat wijd open. De schade in Oekraïne moet ook nog worden herbouwd.

Verwende samenleving

Zou het niet verstandiger zijn om het zwaartepunt van het Europese beleid te richten op een veel belangrijker doel? De wereldvoedselvoorziening. Vroeger waren de socialisten daar meer mee bezig. Timmermans richt zijn pijlen op klimaat en vluchtelingen, omdat deze onderwerpen scoren in onze verwende samenleving. Maar kijk eens over de grens van Europa. Niet iedereen heeft zoveel te eten als Timmermans en voedsel komt nu eenmaal uit de landbouw. Laten we onze kennis koesteren en gebruiken om de hele wereld te eten te geven.