‘Tijd voor een verplichte weersverzekering’

Het wordt tijd voor een verplichte weersverzekering in de landbouw.

De droogte is in grote delen van Nederland zo’n beetje voorbij. Nog niet bij mij trouwens, ik heb sinds het eind van de droogteperiode ongeveer 50 millimeter gehad en dat is nog niet zo veel. Inmiddels kan de schade wat beter ingeschat worden. Graslanden herstellen mondjesmaat, de bieten lijken behoorlijk bij te trekken, de mais staat hier redelijk goed maar elders is het soms een drama.

Krieltjes

Hier in de buurt worden de eerste fabrieksaardappelen gerooid. Ik heb voor u wat bulten geïnspecteerd: krieltjes. Als het tafelaardappelen waren, kreeg je blauwe vingers van het schillen. Toch is het op andere plaatsen minder slecht gesteld met de aardappelen. Ik las ergens over een akkerbouwer in de Noordoostpolder die 55 tot 60 ton per hectare consumptie rooide van een goede maatvoering. Hij had kunnen beregenen en hij had dat ook gedaan, en dat helpt dus heel veel.

Schadedrempels

Dat de een kon beregenen en de ander niet, is een van de redenen dat het lastig is een schaderegeling te maken. Want in zo’n ­regeling zullen toch schadedrempels moeten staan, de schade moet worden vastgesteld, en er moet iets geregeld worden over de mate waarin men zich heeft ingespannen om schade te voorkomen.

Vanwege de hoogte van de premie en de schadedrempels wordt de verzekering weinig gebruikt

Brede weersverzekering

Toch is dat naar ik begrijp niet de enige reden dat Schouten nog niet met een schaderegeling gekomen is. De andere reden is dat er een brede weersverzekering bestaat, waar weinigen wel aan meedoen en de meesten niet. Schouten volgt de redenering dat er een verzekering bestaat en dat zij dus niet over de brug hoeft te komen. Vanwege verkeerde inschatting van risico’s, de hoogte van de premie en de schadedrempels wordt de verzekering weinig gebruikt. Het gaat om minder dan 2.000 bedrijven, de meeste in de akkerbouw en de fruitteelt. De melkveehouderij doet nauwelijks mee. De lage deelname van maar 3% betekent twee dingen.

Melkveehouderij

De eerste is dat bij zo’n laag percentage minister Schouten toch met een schaderegeling zou moeten komen, hoe lastig dat ook is. Als de grote meerderheid van de bedrijven nu niet verzekerd is, dan is er wat loos met de verzekering. De wettelijke basis voor een schaderegeling bestaat, de Wet tegemoetkoming schade bij rampen. De tweede is dat er als de wiedeweerga gewerkt moet worden aan een meer aantrekkelijke verzekering en een veel grotere deelname. Europees wordt daarover ook nagedacht, commissaris Hogan sprak er vorige week over in Wageningen. Hoewel Hogan niet zo ver wil gaan, mag het wat mij betreft een verplichte verzekering worden. Zo gek is dat niet, ik ben ook verplicht me tegen ziektekosten te verzekeren en AOW-premie te betalen voor mijn oude dag. Daarnaast zou in de Gecombineerde opgave volstrekt duidelijk gemaakt moeten worden dat men afziet van schadevergoedingen als men zich niet verzekerd heeft.

Lees ook: ‘Je moet verzekeren wat je als bedrijf niet kan lijden’