premium
Foto: ANP
Als het overal in Europa goed groeit, is er al gauw te veel. Deze samenvatting van een handelaar in kool geeft waarschijnlijk precies aan waarom witte kool telen en bewaren dit jaar weer verliesgevend is geweest. Alleen degenen met een flink aandeel rode kool hebben het verlies weten te dempen.
Nog niet iedereen is door zijn koolvoorraad heen, maar voor het eindresultaat maakt het niet meer uit. Zowat het hele bewaarseizoen schommelde de prijs voor witte kool rond de 15 tot 20 cent. Alleen in de eerste helft van januari en eind juni veerde de prijs kortstondig op.
De prijsopleving in juni ontstond door wat meer vraag vanuit het Verenigd Koninkrijk, vanwege de tijdelijk grotere vraag naar kool voor coleslaw. Vermoedelijk had dit te maken met het warme weer in die periode.
Ontwikkeling areaal
Het is ook het zoveelste slechte jaar op een rij, al is dat niet terug te vinden in de ontwikkeling van de arealen. Volgens het CBS stond er in 2000 zo’n 1.730 hectare witte kool in Nederland, 1.607 hectare in 2010 en 1.638 hectare in 2016. Dat zijn minimale schommelingen. Zo ook voor rode kool: in 2000 was de teelt 682 hectare groot, in 2010 was dat 644 hectare en in 2016 was het 575 hectare. De cijfers in 2016 zijn ramingen.
Hoop doet telen
Blijkbaar zijn de telers van rode en witte kool vasthoudend: komt er areaal vrij van stoppende telers, dan wordt dat blijkbaar weer ingevuld met hetzelfde gewas. Er bestaat dus optimisme over de verdienkansen, wellicht gevoed door berichten over teeltproblemen elders in Europa. Dat schept blijkbaar verwachtingen over de markt en over een positieve prijsontwikkeling.
En ja, ongetwijfeld zullen zich elk jaar weer teeltproblemen voordoen, door droogte, een slechte zomer, te veel regen in de teelt of rond de oogst. Maar blijkbaar blijft desondanks het aanbod op peil, waardoor problemen amper nog leiden tot aantrekkelijke verschuivingen in de prijsvorming. Als zelfs niet meer een ramp is als zich nergens een ramp voordoet, kun je pas echt spreken van een ramp.
Vraag verschuift
Daar komt nog iets bij, van meer structurele aard: witte kool is behalve een belangrijk snijderij-ingrediënt nog steeds een hoofdingrediënt in veel gerechten in het oostelijk deel van Europa. Maar de vraag neemt desondanks af, ten gunste van ‘wat fijnere’ sluitkoolsoorten als spitskool en Chinese kool. Dat doet de marktsituatie voor witte kool ook geen goed.
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht