Slateler op Floriade: ‘Vertellen wat je doet, zorgt voor draagkracht’

Slateler Chris Noordam van Topkrop uit het Zuid-Hollandse Schipluiden tilt een grote krop sla op uit een vaas. Nauwkeurig bekijkt hij het wortelstelsel. “Het gaat snel nu, rond de langste dag van het jaar. De groei zit er goed in. Dat zie je aan de wortels, kijk maar, die zijn juist nog niet zo lang. Als je een maand verder bent dat groeien de gewassen lang niet meer zo snel en zie je dus veel langere wortels onder een krop.”

Sla telen op water

In zijn stand op de Floriade staan niet alleen verschillende slasoorten op vazen, er dobberen ook palmkool, bleekselderij en paarse basilicum op een soort vlotjes in vijvertjes met een borrelend fonteintje. Noordam teelt zijn gewassen namelijk in een watercultuur. En hoewel het niet druk is, blijven de mensen die er zijn, staan kijken. “Mensen willen niet alleen techniek zien, maar juist het echte levende product. Want daar is die techniek voor bedoelt, het produceren van voedsel.”

Ik wilde me verder specialiseren en in kennis investeren. Dat vond ik zinvoller dan investeren in productie

Het verhaal vertellen van zijn bedrijf, vindt hij mooi. Hij doet het graag en op de meest uiteenlopende locaties. Dit jaar dus de Floriade. “In Venlo ben ik ook veel geweest. Ik vond het prachtig en toen bedacht ik dat ik dat een keer wilde doen. Veel collega’s verklaarden me voor gek. Want het vergt veel tijd, maar hier komt de hele wereld en je weet nooit waar al die contacten toe kunnen leiden. Er komt altijd wel iets uit.”

Teelt op water zelf uitgedacht

De teelt op water heeft Noordam grotendeels zelf uitgedacht nadat hij het bedrijf van zijn ouders overnam in 1997. “We teelden van oudsher allerlei verschillende (blad-)groenten: sla, maar ook tomaat, paprika of meloenen en als we een keer zin hadden om koolrabi te proberen dan deden we dat. Maar toen ik het bedrijf overnam, moest er iets veranderen. Ik wilde me verder specialiseren en in kennis investeren. Dat vond ik zinvoller dan investeren in productie. Zo ben ik eigenlijk bij de sla-teelt uitgekomen.”

Een perceel grond langdurig schoon en in conditie houden, kost veel inspanning. Met een waterteelt niet

“En dat water? Tja, een perceel grond langdurig schoon en in conditie houden, kost veel inspanning. Met een waterteelt niet, daar kun je veel slimmer mee omgaan. Ik kwam erachter dat er veel onderzoek is naar vruchtgroenten in hydrocultuur, maar niet over sla. Dus toen ben ik dat maar gaan doen. Het leek mij een mooie uitdaging om mijn kwekerij zo klaar te maken voor de toekomst.”

Noordam ging vervolgens de hele wereld over om kennis te vergaren. “In de Verenigde Staten, in Canada, maar ook in Scandinavische landen is er veel kennis over deze manier van telen. Op bladgroentegebied liep Nederland toen echt een beetje achter”, lacht hij. “Het systeem lijkt heel eenvoudig en makkelijk. Maar het is echt een combi van biologie, scheikunde en natuurkunde.”

Oude slasoorten

Er stopt een wat ouder echtpaar voor een praatje, waarbij de dame Noordam attendeert op oude slasoorten die ze kent uit het Zwitserse dal waarin ze wonen. Robuuste oude soorten, die heel lekker smaken, wellicht is dat wat voor hem? Noordam slaat de naam op in zijn telefoon. “Je weet nooit … daarom ben ik overtuigd van de meerwaarde van een evenement als dit. Er is geen andere manier om mijn verhaal over sla beter te vertellen. Iedereen vindt het ook mooi, er zijn mensen die zich afvragen wat voor een nieuwe slasoort dat is, maar dat is gewoon ijsbergsla waarvan de buitenbladeren mooie punten hebben.”

“Bovendien; als we ons verhaal niet meer vertellen, wat gebeurt er dan met de draagkracht onder mijn bedrijf? Dus ik vertel dat verhaal graag. Ik doe het ook voor mijn kinderen, voor de toekomstige generaties.”

Dan gaat z’n mobiel. “Of het gemeentehuis nog even dertig kroppen sla kan komen halen voor tussen de broodjes bij een bijeenkomst. Tuurlijk, geen probleem”, antwoordt hij, terwijl hij nog snel een dor blaadje wegplukt en een andere vaas rechtzet.