‘Slajagers: the Movie’

Er gebeurt veel in groente- en fruitland. De laatste jaren zijn wij ‘hot’ geworden, en ook transparanter.

Door die toegenomen transparantie krijg je tijdens elke presentatie die je vanuit je bedrijf geeft, een waterval aan commentaar terug: van ‘wannabee’-telers, de groene Khmer, grijze linkse sokken en van de politiek. Nee, zelfs de doorsneeburger weet ons haarfijn te vertellen hoe wij beter en milieubewuster kunnen telen.

Teler-filmster brengt zichzelf en sector beter in beeld

Tijdens een rondetafelgesprek met inkopers en directie van een bekende supermarkt kreeg ik de vraag hoe ik dacht dat een teler zichzelf beter in beeld zou kunnen brengen. Ik zag mijn kans schoon. Mijn man is een groot fan van acteur Frank Lammers, en toevallig hebben we een keer onze medewerking verleend aan de in Brabant wereldberoemde filmThe Lettuce Hunters. De regie van dit spektakel was in handen van Teun van den Elzen, hij is de zoon van de appelboer in ons dorp.

Frank en ik, scheurend langs een perfect veldje ijsbergsla

Aan de tafel met die supermarktmannen flitsten allerlei wilde scenario’s door mijn hoofd. Met een ongelofelijk enthousiasme, zoals een beelddenker dat kan brengen, wist ik de ene na de andere scene op het witte doek in te vullen.

Frank en ik in een oude Amerikaan, achtervolgd door de maffia door ons prachtige Brabantse land, scheurend langs een perfect veldje ijsbergsla. Mijn haren wapperen in de wind. Ter hoogte van de kersenboomgaard worden we beschoten. Ineens duikt Gradje Ven, de loonwerker, op. Hij blokkeert onze weg. Lenig spring ik uit de auto om tussen de kersenbomen mijn redding te zoeken. Frank trekt mij zonder aarzeling mee en weet zo mijn vege lijf te redden. Uitgeput vallen we achterover tussen de bomen van de ecologische verbindingszone en daar …

Bedrijfsfilmpjes als voorstelronde

“Ja, ho, genoeg, stop maar. We begrijpen wat je bedoelt”, zegt meneer de inkoper en reduceert mijn verhaal in 3 seconden tot ‘we moeten kleine bedrijfsfilmpjes maken waarin we onze boeren en tuinders voorstellen aan de consument’.

Voor even voelde ik me de grote filmster, tijdens de filmpremière op de rode loper van theater Carré, massaal toegejuicht, aan de hand van Frank. Ik denk dat ik daar nog even op moet wachten. Misschien dat Teun van den Elzen mij nog een klein rolletje kan geven in een van zijn huis-tuin-en-keukenproducties.