‘Seizoen Chinese kool in de middenmoot’

“Om eerlijk te zijn, laten we deze een beetje aan zijn lot over. We oogsten deze kool als we tijd over hebben. De oogst van rode en witte kool heeft nu prioriteit. Maar ook medio november, wanneer we hiermee klaar zijn, kunnen we deze laatste Chinese kool waarschijnlijk nog oogsten. Zolang er geen serieuze vorst komt, kan ‘ie prima blijven staan. En het gewas staat er ook goed bij. Rupsen en koolvlieg spelen nauwelijks een rol en ook schimmels kunnen we, door enkele preventieve bespuitingen, prima onder de duim houden.”

Doordat de groei eruit is en er minder instraling is, luistert het oogstmoment veel minder nauw dan in de zomer. “Daarbij gaat deze laatste planting niet de bewaring in; dan moet je namelijk wel zorgvuldig het moment van oogsten kiezen.”

Stagnerende groei

Van den Eertwegh kijkt volgens eigen zeggen terug op een ‘uitdagend’ seizoen, wat Chinese kool betreft. Na een droge en hete zomer, kreeg hij in september te maken met een overvloed aan neerslag. “Het watertekort was binnen een week opgelost. Het werd op een bepaald moment zelfs té nat, waardoor de wortels minder zuurstof kregen en de groei stagneerde. Deze te vochtige omstandigheden hielden een week of twee tot drie aan. Hierdoor ging het oogstgewicht tijdelijk iets omlaag; van normaal 1.400 gram naar circa 1.100 gram per stuk.”

Hogere kosten

Van den Eertwegh, die de Chinese kool levert aan ZON fruit & vegetables, noemt de prijsvorming in het afgelopen seizoen ‘gemiddeld’. “Tot juli beurden we per stuk een dubbeltje minder dan gemiddeld, maar lag het oogstpercentage wel heel hoog. In de maanden daarna was de prijs bovengemiddeld, maar konden we door de droogte ook minder oogsten. Per saldo was sprake van een seizoen in de middenmoot. Maar ik heb nog niet inzichtelijk wat we onder de streep overhouden, daar moet ik nog eens aan rekenen. De kosten zijn in ieder geval op alle vlakken gestegen; daar kunnen we niet omheen.”

Volop uitdagingen

De hogere kosten zijn ook een issue bij de bewaring van de rode en witte kool. “Bewaren kost twee keer zoveel arbeid en de energiekosten rijzen momenteel de pan uit. Mede daarom – en omdat de prijs op dit moment goed is – is ongeveer een kwart van onze rode en witte kool nu al afgezet. Normaal was dat vaak minder dan tien procent”, aldus Van den Eertwegh eind oktober. “Maar alles meteen afzetten. is ook geen optie; dan kom je arbeidstechnisch in de knel en ruïneer je je eigen markt. Dus we zullen hoe dan ook moeten bewaren. We zien dan wel waar het schip strandt. Aan uitdagingen geen gebrek. Maar anderzijds: zonder uitdagingen, wordt het ook saai.”

Auteur: Ank van Lier