Korting, discount en uitverkoop zijn de mistroostige mantra van de retail geworden. Waarom? Angst… Terwijl er genoeg voorbeelden zijn van telers en retailers die op andere manieren renderen dan met de laagste prijs.
Onlangs was ik een van de sprekers over directe verkoop op een informatiedag in Ommeren. Ik begon mijn presentatie als volgt: ‘Het businessmodel van AgriFood-bedrijven is meestal gericht op de volgende vraag: Hoe kan ik mijn productie verhogen? Europese supermarkten worstelen ook maar met één vraag: Hoe ga ik om met de stijgende populariteit van discounters? Net als in de tuinbouwketen kijken supermarkten daarbij meer naar de concurrent dan naar de consument. Als iedereen dezelfde truc gebruikt, betekent dit dat niemand wint. Er kan er tenslotte maar één de laagste kostprijs hebben. Is het niet beter om het huidige assortiment basisproducten te vernieuwen in plaats van verder in prijs te verlagen? Bij hisBe’s supermarket in Brighton zijn de consumenten- en telersprijs transparant zichtbaar boven het schap. In Duitsland verhuurt de Rewe in Hessen schapruimte aan Landmarkt, “der Vereinigung der Hessischen Direktvermarkter”. Bij Whole Foods Market hebben ze het ratingsysteem “Good”, “Better” en “Best” geïntroduceerd, waarbij niet over de prijs wordt gesproken.’
