Run down

Op de tweede camping in Frankrijk waar we stonden, liep het allemaal nét niet goed genoeg.

Zo stond er achter de bar een meisje, dat bij de vraag om een cappuccino heel diep zuchtte en op een blaadje moest kijken voor de te volgen stappen. Waardoor de rij nodeloos lang werd en er mensen terug liepen naar hun tent, caravan of huisje om daar zelf koffie te zetten.



Op het terras lagen overal peuken en vuil, waardoor de verleiding om daar te gaan eten, meteen de kop in werd gedrukt. De (Nederlandse) eigenaar liep de hele dag brandjes te blussen en gasten die ergens over kwamen klagen, kregen een ruwe afwijzing.



Ik overdacht de verschillen met de vorige camping waar een hele andere sfeer heerste. Alleen de ontvangst bij de receptie was al heel anders, veel vriendelijker en professioneler. En overal was het brandschoon. Mijn handen jeuken altijd als ik zie dat er ergens verbeteringen mogelijk zijn. Maar ik weet ook dat er soms grotere structurele problemen zijn, die een vicieuze cirkel veroorzaken. Daarom denk ik dat de tweede camping financieel niet goed genoeg draaide. Om geld te besparen zet de eigenaar een goedkoop meisje achter de bar. Die geen tijd en zin heeft om het terras aan te vegen. Polsbandjes moeten voorkomen dat er mensen gratis komen zwemmen, maar de bewaker weigert ook wat op te ruimen. Met een chagrijnige kop zit hij langs het zwembad en dat oogt heel ongastvrij.



Het is moeilijk een goede uitstraling te houden als er niks verdiend wordt. Dat is van levensbelang voor een camping, maar ook voor de tuinbouw is het belangrijk om de puntjes op de i te blijven zetten. Hoe ontsnap je anders aan een vicieuze cirkel?