Rondetafelgesprek mestfraude

Afgelopen week organiseerde de landbouwcommissie van de Tweede Kamer een zogenaamd rondetafelgesprek. Dat is bedoeld om inzicht te krijgen, waardoor men tot goede besluiten kan komen.

Dit keer was het geïnitieerd door GroenLinks en de Partij voor de Dieren. Het onderwerp was mestfraude en indirect ook het voor ons zeer belangrijke zesde Nitraatactieplan. Een hele reeks deskundigen en belanghebbenden mocht aantreden en in maar liefst 2 minuten hun visie geven. Hierna hadden de Kamerleden de gelegenheid om vragen te stellen aan wie ze wilden. Ik was een van de gelukkigen om een bijdrage te mogen leveren.

Bevestigd in eigen mening

Wat ik van tevoren vreesde, gebeurde ook: de middag werd niet gebruikt om tot meer inzicht te komen, maar om te worden bevestigd in de eigen mening. Op subtiele wijze hadden ze maar weinig interesse in aanvullende informatie om tot een afgewogen oordeel te komen. Het doet me denken aan de wetenschappelijk bewezen constatering dat mensen eerst beslissen en daarna pas denken. Dat denken wordt gebruikt om de conclusie goed te praten. Intelligentere mensen doen hetzelfde en zijn vooral beter in dat goedpraten. In hoeverre zo’n houding te bewonderen valt voor het hoogste politieke orgaan van Nederland laat ik maar in het midden, maar zo zit het dus in elkaar.

Wat is wijsheid?

De vraag is dan: wat is voor ons wijsheid in zo’n situatie? Keihard tegengas geven? Ik zou het graag doen, maar dat zal de patstelling alleen maar versterken. Ik heb vooral gewezen op het algemene belang van het telen van groente en andere gewassen en dat goed bodembeheer de sleutel bij uitstek is om dit hand in hand te laten gaan met milieudoelen. Het huidige mestbeleid staat hier helemaal haaks op. Echte fraudeurs moeten keihard worden aangepakt, maar als je zoals ik schets je verantwoordelijkheid neemt, kan je het ook burgerlijke ongehoorzaamheid noemen.