‘Remkes wil te veel en te snel’

Pittig, confronterend en (te) ambitieus. Over het stikstofadvies van de commissie-Remkes is heel veel te zeggen.

Voor de landbouw komt het hard aan. Tegenover erkenning van een aantal punten staat een forse verzwaring van de opgave.

Erkenning is er voor de wens om ammoniak en NOx niet langer op een hoop te gooien en rekening te houden met het feit dat ammoniak vaak vooral een regionaal probleem is. Verschillend beleid voor beide vormen van stikstofemissie is nodig. Dat biedt meteen een handvat voor het door de veehouderij gewenste ‘schot’: geen uitverkoop van stikstofrechten naar andere sectoren.

Het kabinet is te soft

Maar dan… Remkes is helemaal niet zo voor handel in uitstoot. En dat is nog maar klein bier vergeleken bij zijn belangrijkste boodschap: het moet allemaal meer en sneller met die reductie. Het kabinet is te soft. Geen wonder dat de MOB en anderen in de handen klappen.

Minas 2.0

Dit wordt een enorme, zo niet onhaalbare opgave voor de landbouw. Klein voorbeeld: Remkes denkt dat gebruik van drijfmest over 10 jaar ‘uitgefaseerd’ zal zijn en in 2040 ook de opvang ervan. Ok, mestverwerking wint langzaam terrein en er zijn al stalsystemen met gescheiden opvang. Maar dit is echt wensdenken. Datzelfde geldt voor het idee om een totaal nieuw mestbeleid op te tuigen, een soort Minas 2.0. Klinkt sympathiek, maar waar is het realisme? Keer op keer blijkt dat mestbeleid taai is als dikke stront. Dat herschrijf je niet zomaar even.

Lees ook: Advies: een stoffenbalans in plaats van rechten