Remkes: veerkracht glastuinbouw model landbouw

Dat schrijft Johan Remkes, voorzitter van de commissie Remkes, in aanbevelingen voor de stikstofproblematiek in het rapport ’Niet alles kan overal’. Hij doelt daarmee op het tonen van veerkracht. “Aan het begin van deze eeuw ging de glastuinbouw door een dal, maar via structurele veranderingen door publiek en private samenwerking, zoals geïntegreerde gewasbescherming, schone watercultures en energiezuinige kassen, is deze bedrijfstak weer leidend geworden op wereldniveau.”

Kringlooplandbouw

De landbouw kan veranderen door ondersteuning van coöperaties, onderwijs, onderzoek, landbouwvoorlichting en infrastructurele investeringen, stelt Remkes. De land- en tuinbouw staan nu voor veranderingen naar kringlooplandbouw en nieuwe Europese duurzaamheidsregels: de Farm to Fork-Strategy.

_{Lees verder onder de tabel.}

Minder gebruik kunstmest

De glastuinbouw komt ook in stikstofemissietabellen van het rapport van Remkes gunstig naar voren. De glasgroenteteelt heeft geen emissie van stikstof. De vollegrondsgroenteteelt heeft een uitstoot van 2,3 miljoen kilo per jaar, tegen 0,6 miljoen kilo uitstoot bij fruitteelt. Beide hebben een even grote uitstoot van stikstofoïden (NOx) door het gebruik van kunstmest (0,4 miljoen kilo). Remkes wil voor alle sectoren in 2030 een verlaging van het kunstmestgebruik van 50% ten opzichte van 2019.

Maatwerk

De belangrijkste conclusie uit het rapport van Remkes is invoering van de afrekenbare stoffenbalans voor grondgebonden bedrijven en niet-primair grondgebonden bedrijven. Daarmee moeten bedrijven de mineralen in balans brengen. Dat zou de katalysator zijn naar kringlooplandbouw.

Verder pleit Remkes voor concentratie van grondgebonden landbouw op de daarvoor meest geschikte gronden. Daarvoor is een bureau nodig, zoals het oude Bureau Beheer Landbouwgronden (BBL). Provincies krijgen, als het aan Remkes ligt, een grotere rol door rond natuurgebieden meer maatwerk uit te voeren.