Om chagrijnig van te worden. Geen doorkomen aan, sporen vol met water, de plukslee wil niet meer mee, de banden lopen vol. We hebben smalspoortrekkers en alles loopt vol met bagger en water. De sensoren stoppen ermee en het onderhoud is niet voor te verdienen. Het is niet alleen bij ons. Al onze collega’s zijn net zo chagrijnig.
Volgens mij is het vanaf oktober geen week van begin tot eind helemaal droog geweest. Wie houdt er nog bij hoeveel er is gevallen, behalve het KNMI. We hebben dames die bramen aan het plukken zijn en je wil niet zien hoe het er daar tussen de rijen uitziet. En zij worden er niet vrolijker van.
Gelukkig hebben we dit jaar geen gebrek aan personeel, dat is een meevaller. Ik weet niet hoe het komt, maar dat was dit jaar een makkie. Ook op kantoor. Daar was een van de dames een poosje afwezig en er moest vervanging komen. En kijk aan: de advertentie stond maar een uur online en we hadden al drie aanmeldingen.
Ook al hebben we de kappen er op, alles komt er tussen op de grasstrook. Nou ja grasstrook …
Kilo’s vallen niet mee
Bij de rode bessen gaan de kilo’s niet meevallen: er vallen best veel stengels uit en ook voor volgend jaar moet ik het eerst zien met al die nattigheid. Voor nu in de verse markt gaat het goed en krijgt de klant een mooi product. Over de prijs kan je veel zeggen, maar met zulk weer gaat de kostprijs schrikbarend omhoog. En de bessen moeten natuurlijk ook de lange bewaring in, en daar maken we ons zorgen over hoe de kwaliteit blijft.
Ook bij de bramen merken we dat er minder kilo’s per plukker komen, omdat het baggeren is op de paden. Ook al hebben we de kappen er op, alles komt er tussen op de grasstrook. Nou ja grasstrook … wat er nog van over is. Tussen de buien door maar zien de oogst binnen te krijgen en maar proberen de moed er in te houden. Ik hoop dat we het eindelijk gehad hebben, maar ik heb er een hard hoofd in.
