De afgelopen tijd heb ik van meerdere mensen gehoord dat product tegenwoordig geen waarde meer heeft. De sprekers bedoelden daarmee dat in de verkoop van vollegrondsgroente-producten aan de handel of de supermarkt, de waarde van de producten van ondergeschikt belang is.
Het feit dat product geen waarde heeft, is natuurlijk niet waar maar de opmerking als zodanig snijdt wel degelijk hout. Met één van de sprekers heb ik een tijdje doorgepraat om te begrijpen wat bedoeld wordt met deze opmerking en hoe dat uitgelegd moet worden. Het komt op het volgende neer.
Natuurlijk heeft een product geteeld en geoogst waarde, de teelt en de oogst brengen immers kosten met zich mee en vertegenwoordigen daarmee een bepaalde waarde. Maar voor de inkoper zijn de kosten die gemaakt worden tot en met de oogst van geen belang, als daar niet een aantal extra handelingen aan toegevoegd worden. Product moet immers niet alleen aan productspecificaties voldoen maar ook aan vele logistieke eisen. Daarbij is er een behoefte aan constante kwaliteit en is ook de betrouwbaarheid van de teler van grote waarde. Al deze handelingen of diensten hebben waarde voor de inkoper.
De transactie tussen teler en inkoper wordt weliswaar versleuteld in een productprijs maar de waardering van de inkoper gaat veel meer over de dienstverlening en de betrouwbaarheid van de teler, dan over de waarde van het product zelf. Daarmee is de dienstverlening die hoort bij een transactie essentieel. Het product zelf is in dat geval een randvoorwaarde. Door de waarde die in de dienstverlening zit, lijkt het of het product tegenwoordig geen waarde meer heeft.
In de actuele discussie over nieuwe businessmodellen, biedt dit inzicht wel nieuwe perspectieven. Gekoeld product, in optimale logistieke hoeveelheden, op de juiste tijd op de afgesproken plaats, door een betrouwbare teler, is een dienstverlening die het waard is om in rekening te brengen. Dat dit wordt versleuteld in een hogere productprijs maakt dan niet eens zoveel meer uit.
