Iedereen gunt de boer en tuinder een eerlijke prijs, maar met die stelling begint de discussie pas.
Want wat is dat nu precies, zo’n eerlijke prijs? Is dat een marge bovenop de kostprijs? En hoe bereken je dan die kostprijs? De verschillen tussen de bedrijven zijn enorm.
Carola Schouten, minister van Landbouw, Natuur, Voedselkwaliteit, blaast in haar landbouwvisie Waardevol en verbonden dit eeuwenoude debat opnieuw leven in: ‘De economische positie van boeren, tuinders en vissers in de keten moet zo worden dat zij in de kringlooplandbouw een goed inkomen verdienen (…)’. In een discussie oppert de minister de mogelijkheid via advertenties het verschil tussen boeren- en winkelprijs te publiceren. Voor LTO Nederland reden deze week de campagne #watkrijgtdeboer te starten.
Supermarkten en consumenten
Vanzelfsprekend schieten de supermarkten op de campagne. Zij hebben veelal geen invloed op de boerenprijs, betoogt koepelorganisatie CBL. De vinger wijst richting export.
Pogingen om de consument aan te spreken, zijn lastig. Uit onderzoek van ABN Amro blijkt bovendien dat een kwart van de consumenten niet meer wil betalen voor extra milieu-eisen, een derde weet het niet. Dit zijn geen cijfers om vrolijk van te worden.
Elk pleidooi voor die eerlijke prijs strandt vooralsnog op praktische of wettelijke bezwaren
ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik wil dat supermarkten Nederlandse producten gaan promoten.
Eten uit de regio en met de seizoenen mee: goed voor de Nederlandse boeren en tuinders, voor het milieu én voor je portemonnee. https://t.co/nQD5zYDzhB
— Carla Dik-Faber (@carladikfaber) 29 oktober 2018
Als exportnatie is dit misschien niet echt slim. Elk pleidooi voor die eerlijke prijs klinkt vooral sympathiek, maar strandt vooralsnog op praktische of wettelijke bezwaren.