Pionieren met lupine in De Peel

De zandgrond in De Peel lijkt wel geschikt voor de teelt van lupine. De afzet wordt gezocht in de verwerking tot streekproduct.

In de Brabantse en Limburgse Peel moet in het jaar 2030 5.000 hectare lupine groeien. Dat is de stip aan de horizon die initiatiefnemer Innovatiehuis de Peel van het project ‘Lupine uit onze Peel’ gezet heeft. Innovatiehuis de Peel is een initiatief van de zes Peelgemeenten, werkgeversorganisatie VNO-NCW en waterschap Aa en Maas.

Het is niet de bedoeling om op de wereldmarkt te concurreren met grote producenten, maar om het als streekproduct af te zetten. De initiatiefnemers richten zich in eerste instantie op horeca en consumenten in de Peelregio, maar ze verwachten ook foodproducenten uit de regio enthousiast kunnen krijgen om concepten te ontwikkelen. De lupine uit de Peel wordt als LuPeel in de markt gezet. Dit jaar sluiten zes telers uit Oost-Brabant en Noord-Limburg bij het project aan. Op een bescheiden schaal van zes hectare telen zij lupine, zowel biologische als gangbaar.

Eerste teeltervaringen positief

Een van de initiatiefnemers Henk Kerkers in Deurne (N.-Br.) heeft enkele jaren geleden lupine toegevoegd aan zijn gewasrotatie als bodemverbeteraar en om de stikstofvoorraad in de bodem op peil te houden. De eerste teeltervaringen in de Peel zijn positief. “Lupine gedijt prima op onze zandgronden met een pH van 5-6. Beter dan op kalkrijke kleigronden,” zegt Kerkers. Lupine heeft in principe geen bemesting nodig. De rhizobiumbacteriën in de wortelknobbels zorgen voor voldoende stikstof. Daarnaast zorgt de plant ervoor, in samenwerking met voldoende bodemleven, dat fosfaat en andere mineralen uit de bodem worden vrijgemaakt.

Lupine gedijt prima op onze zandgronden met een pH van 5-6. Beter dan op kalkrijke kleigronden

Om ziektes en plagen te voorkomen is de deelnemende telers geadviseerd om een ruime vruchtwisseling aan te houden. Bij voorkeur één op vijf à zes. Onkruidbeheersing blijkt een grotere uitdaging, maar daarin zijn ondertussen wel goede stappen gezet. Collega-lupinetelers van het Gelderse initiatief ‘Lekker Lupine’ hebben inmiddels goede resultaten bereikt met mechanische onkruidbestrijding middels een combinatie van schoffelen en wiedeggen. Kerkers teelt het zoete witte ras Dieta. Dat ras geeft niet alleen grotere erwten met een goede ‘bite’, maar is ook een sterk vertakkend gewas dat snel de bodem bedekt.

Via veredeling nog wereld te winnen

Voor de toekomst hopen de telers van LuPeel op een betere beschikbaarheid van zaaizaad en nóg betere rassen. Via veredeling is volgens Kerkers nog een wereld te winnen. Met de huidige zoete witte rassen is een opbrengst van twee tot drie ton per hectare reëel. Maar dankzij veredeling en teeltoptimalisatie moet het mogelijk zijn om over tien jaar op zijn minst één tot twee ton per hectare meer te kunnen oogsten.