Doorgaan naar artikel

Oude veredelingstechniek in nieuw jasje is geen genetische modificatie

Een oude veredelingstechniek waarbij planten worden blootgesteld aan stoffen van buiten om erfelijke veranderingen teweeg te brengen, kan ook in het lab op celniveau (in vitro) worden toegepast. Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg1 vindt dit geen genetische modificatie, waarvoor strengere regels gelden.

https://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2023-02/cp230022nl.pdf

De Franse rechter stelde vragen aan het Europese Hof over de toelaatbaarheid van de techniek, naar aanleiding van een zaak die was aangespannen door de Confédération paysanne.

Nieuw beleid

De Europese Commissie denkt na over nieuw beleid voor nieuwe veredelingstechnieken. Op dit moment valt niet te voorzien of de uitspraak van het EU-hof ook invloed heeft op de voorstellen waarmee de Europese Commissie in juni denkt te komen.

Niels Louwaars van Plantum, de Nederlandse organisatie voor de veredelingsbedrijven, zegt dat de uitspraak geen gevolgen heeft voor de huidige veredelingspraktijk. “Daar zijn we tevreden over.”

Europa terughoudend

Europa staat terughoudend tegenover nieuwe veredelingstechnieken. Terwijl de Amerikaan er weinig moeite mee heeft dat zijn bord vol ligt met genetisch gemodificeerde organismen (GGO’s), is dit in de Europese Unie bijna volledig verboden. De voornaamste reden: veel van de technieken zijn nog relatief jong. Over de langetermijngevolgen voor de volksgezondheid en het milieu bestaat dus nog onzekerheid.

Maar spelen met de genen van planten heeft ook voordelen. Zo benadrukt de Nederlandse overheid dat we op deze manier planten weerbaarder kunnen maken tegen ziektes en droogte. En dat helpt dan weer om voedseltekorten tegen te gaan. Nu Brussel steeds meer af wil van bestrijdingsmiddelen, zou het mooi meegenomen zijn als we planten beter kunnen beschermen via genetische modificatie.

Grijze zone

Juist omdat genetisch modificeren voordelen heeft, bestaat er nogal wat discussie over technieken die zich in de zone bevinden tussen wat wel en niet als ‘genetisch modificeren’ wordt beschouwd. De definitie van ‘genetische modificeren’ is immers erg rekbaar: planten selectief kweken op positieve eigenschappen, doet de mens al duizenden jaren.

Wat zich duidelijk in de grijze zone bevindt, is de zogeheten ‘mutagenesetechniek’. Daarbij voegt men een externe stof toe aan een plant. Die stof verhoogt de snelheid van genmutaties, die van nature in de plantencellen plaatsvinden. Toen Brussel net na de eeuwwisseling het merendeel van genetische gemodificeerde organismen verbood, kreeg deze mutagenesetechniek een vrijstelling. De langetermijngevolgen hiervan waren immers al goed in kaart gebracht.

Share this

Gerelateerde artikelen

Beheer
WP Admin