“Hier zou ik best willen wonen”, roept Modella nadat ze het verlaten dorp hebben verkend. “Ik heb ook al een mooie ontmoetingsplaats voor jonge apen gezien. Je kan daar vast goed dansen.”
“Wat vind jij ervan?” vraagt Gino aan Opposa, die daar niet lang over na hoeft te denken. “Het is het beste van wat we tot nog toe hebben gezien. Hoewel er veel restauratie- en opknapwerk moet worden gedaan denk ik toch dat we het moeten doen.
Hoe denk jij er eigenlijk zelf over?” “Nou” zegt Gino met een ernstig gezicht, “ik vind de plaats en de omgeving helemaal top. En ik denk dat alle apen dat vinden, maar eh….”
Opposa kijkt hem strak aan en zegt: “Er is iets dat je doet twijfelen koning. Voor de draad ermee!” Gino zoekt naar de juiste woorden, aarzelt even en zegt dan: “Als we hier naar toe gaan, zal er gewerkt moeten worden. Gevangenschap is geen pretje maar je wordt er wel verzorgd, je krijgt op tijd eten en drinken, er is medische zorg, de temperatuur is ideaal en er zijn geen bedreigingen van andere dieren. Dat zullen we straks allemaal zelf moeten regelen. En als het niet lukt, wordt er met de beschuldigende vinger naar mij gewezen.”
“Man, waar maak jij je druk over? Degenen die niet willen, blijven maar lekker in gevangenschap! En degenen die spijt krijgen, kunnen opzouten!” reageert Opposa ferm.
