Onvoorstelbare productie

De glastuinbouw in Nederland staat op een areaal van totaal 10.000 ha.

Ik kan me daar niet zo direct een voorstelling van maken. Hoe groot is dat? Ik las dat het een oppervlakte is zo groot als de stad Utrecht. Het wordt daarmee al wat duidelijker maar het blijft nog vaag.

De boerderij waar ik ben opgegroeid, was 20 ha groot. In het dorp waar de boerderij stond, sprak men over bunders. Pas op school leerde ik wat een hectare was. “10.000 m²”, zei de meester. Toen ik hem vroeg wat een bunder was, zei hij dat hij daar nog nooit van had gehoord.

Mijn vader wist zich te herinneren dat in officiële akten hectaren werden vermeld. “Daarmee bedoelen de geleerde heren bunders” vertelde hij nadat ik mijn verbazing had uitgesproken over het voor mij onbegrijpelijke feit dat de meester niet wist wat een bunder was.

500 keer zoveel land als wij hadden op onze boerderij en dat allemaal onder glas. Weer begint het me te duizelen. Nu niet omdat het vaag is maar dat het buitengewoon veel en groot is. Mijn vader molk 30 koeien, had een stuk of 20 varkens, ongeveer 10 schapen en gemiddeld zo’n 15 kippen. Op 10.000 ha had hij dus 15.000 koeien kunnen houden, 10.000 varkens, 5.000 schapen en 7.500 kippen. Al die dieren zouden, evenals op de boerderij van mijn vader, zeeën van ruimte hebben. Ze zouden niet alleen kunnen scharrelen maar heuse trektochten kunnen maken.

10.000 hectare is 100 vierkante kilometer. In een vierkant is dat 10 bij 10 km. Een omtrek van 40 km. Als je daar omheen loopt, ben je een hele dag bezig maar dan moet je wel stevig doorstappen. En als ik me dan realiseer dat elke vierkante meter intensief wordt benut, begint het me weer te duizelen.

In de Nederlands glastuinbouw wordt onvoorstelbaar veel geproduceerd.