‘Onnodige verdeeldheid in middelendebat’

Tussen Drentse bloembollentelers en omwonenden heerst flinke verdeeldheid. Dat zou niet hoeven.

In de Drentse gemeente Westerveld gaat het al maanden vaak en veel over de kwestie van ‘gifspuitende’ bloembollentelers versus omwonende burgers. Die burgers hebben een belangenvereniging opgericht, en die heet Meten=Weten. Die vereniging roert zich, en wel zo veel en vaak dat de lokale VVD-fractie heeft voorgesteld de discussie over dit onderwerp te beëindigen, wat lokale politici natuurlijk niet zo netjes staat.

‘Gaat u maar rustig slapen’

De directie van het College Toelating Gewasbeschermingsmiddelen en Biociden (Ctgb) pakt dat anders aan. Die trok vorige week naar Drenthe en ging het gesprek aan met de bezorgde buren van de gewraakte tuinders. Met echter niet het verhoopte resultaat. Want hoewel er nergens meer kennis is over de risico’s van middelen dan bij het Ctgb in Ede, vonden de burgers na afloop dat het gesprek een hoog ‘gaat u maar rustig slapen’-gehalte had.

De tuinder die toegelaten middelen volgens het etiket gebruikt, werkt veilig

Gelet op die naam Meten=Weten zou je hebben kunnen hopen op meer overeenstemming. Immers, de aanpak van het Ctgb ligt helemaal in die lijn. In een interview in het komende nummer 12 van Groenten & Fruit tonen directeuren Luuk van Duijn en Ingrid Becks zich verheugd met het feit dat de metingen van het RIVM in Westerveld in de praktijk hetzelfde aantonen als waar het Ctgb op basis van rekenmodellen al vanuit ging: de tuinder die toegelaten middelen volgens het etiket gebruikt, werkt veilig. Alle metingen van het RIVM bleven binnen de al zeer ruim genomen veiligheidsmarges.

Kille bureaucraat

Maar breng die boodschap maar eens over bij bezorgde burgers zonder te klinken als een kille bureaucraat. Dat dat moeilijk is, daarvan zijn Van Duijn en Becks en de rest van het Ctgb zich wel bewust. Geloof in autoriteiten is immers niet meer wat het geweest is. Ook niet als die autoriteiten professoren en doctoren zijn.

De wetenschap scoort in zijn algemeenheid misschien meer geloofwaardigheidspunten dan de politiek, maar het meest geloofwaardig vinden we tegenwoordig dan toch de wetenschapper die met net die argumenten en bewijzen komt die het best in ons eigen straatje passen. Ook al vertolkt die wetenschapper misschien een door weinig collega’s aangehangen, eigenwijs standpunt. Wat soms blijk geeft van gezond wantrouwen, maar soms ook voor onnodige verdeeldheid zorgt.