‘Onbetrouwbare overheid’

Een onbetrouwbare overheid, dit is een term die we vaak gebruiken voor de overheid die geen stabiele regelgeving uitvoert. We zien het bij verschillende dossiers en dit lijkt eerder meer te gebeuren, dan minder.

Dat na nieuwe verkiezingen ook het politieke landschap wijzigt, kan niet de enige oorzaak zijn. We zien nu ook geheel tegenstrijdige regelingen bij hetzelfde kabinet in dezelfde periode.

Meer verduurzamen

Een voorbeeld hiervan is de visie dat we van het gas moeten en meer moeten verduurzamen. Aan de ene kant wordt dit gestimuleerd met de verschillende SDE-regelingen. De tuinbouw loopt daarmee voorop. Aan de andere kant verhoogt de overheid de ODE op elektriciteit. Dit maakt het juist weer onaantrekkelijk om van gas af te gaan en andere duurzamere technieken toe te passen.

Beschikbaarheid goede CO2 onzeker

Dit zien we ook terug in het CO₂-dossier. De tuinbouw heeft bij het verduurzamen externe CO₂ keihard nodig. Deze CO₂ is vaak afkomstig van de industrie. Echter deze industrie wordt straks gestraft als ze deze CO₂ niet gaat opslaan in de oude gasvelden. Dit maakt de beschikbaarheid van goede CO₂ onzeker en maakt dus dat ondernemers ook minder snel het besluit gaan nemen om over te stappen op alternatieven voor de WKK. Ook met de beschikbaarheid van goede gewasbeschermingsmiddelen voor de verschillende (kleine) gewassen gaat de overheid niet steeds even logisch om.

Gebrek aan kennis

Behalve door politieke keuzes, komt dit ook door gebrek aan kennis op de departementen. Ambtenaren worden gestimuleerd om regelmatig van dossier te wisselen.

Wij moeten ons verhaal blijven vertellen en zorgen dat ambtenaren met kennis gevoed worden

Dit maakt dus dat er geen kennis meer wordt opgebouwd en aanwezig blijft. Wij moeten dus ons verhaal blijven vertellen en zorgen dat ambtenaren met kennis gevoed worden.