Het is week 31. De Olympische spelen zijn in volle gang en overheersen het nieuws. Iedere medaille wordt uitgebreid gevierd, iedere teleurstelling uitgebreid besproken.
Nederland 1 laat de hele dag allerlei sporten zien waarvan ik soms niet eens wist dat ze bestonden. Lopend schijf 10 meter schieten? Ik zie zelf uit naar de paardenonderdelen, waar we bijna verzekerd zijn van een medaille. Maar goed, dat dachten we van enkele andere disciplines ook.
Gelukkig hebben wij, arme bloemenkwekers, in deze week een beetje afleiding voordat we gaan slapen. Anders lagen we vast wakker van de zorgen. De prijzen zijn namelijk al weken slecht en lijken zelfs op dit moment eerder slechter dan beter te worden. Enorme aantallen mooie bloemen worden doorgedraaid. Ook op de bedrijven zelf gaat er al veel op de porriehoop. Met zulke prijzen heeft het geen zin om een lichtere kwaliteit te veilen. Het is een vervelende tijd.
Dan zie ik bij de prijsuitreikingen in Londen hoe het dus echt niet moet. Behalve een medaille krijgen de prijswinnaars namelijk een bosje bloemen. Een piepklein, stijf bij elkaar gebonden rotbosje van 5 rozen en nog wat anders. Geen groen, geen bloemen, niks geen mooie royale bos waar de winnaars blij mee kunnen zwaaien. Wat kun je met zo’n klein boeketje? In ieder geval niet wereldwijd reclame maken voor het mooiste cadeau dat wij kennen. Wat een gemiste kans!