Noodkreet van slatelers

Mijn supermarkt verontschuldigt zich voor de lege schappen in het koelvak. De spinazie is op. Al wekenlang! Op een plakbriefje staat dat zaaien, teelt en oogst ontregeld zijn als gevolg van het weer. Tuinders hebben niet kunnen zaaien. De consument snapt het. Hij heeft zelf ook allang een pesthekel aan de regen. Slakken vreten planten op in de (moes)tuin.

Met spinazie dreigt straks ook Nederlandse sla uit de schappen te verdwijnen, waarschuwen telers van bladgewassen nu. Zij zijn een petitie getart. De beschuldigende vinger gaat niet (direct) naar klimaatverandering, maar naar de burger. Híj wil minder middelen, maar wil tegelijkertijd een goedkoop product van hoogwaardige kwaliteit. Dat gaat niet samen. ‘Eten we straks nog Nederlandse sla?’, kopt een affiche, gelardeerd met foto’s van lege schappen en aangetaste kroppen. De mededeling dat een onbespoten krop ijsbergsla zo’n 5.000 luizen herbergt, verdient een factcheck! De slatelers vragen in ieder geval om meer tijd om alternatieve methoden te ontwikkelen.

Richtlijnen, water, natuur en gezondheid

De telers spreken terecht de burger aan. Op politiek-bestuurlijk niveau gaat het telkens over Europese richtlijnen, water, natuur en gezondheid. Terecht allemaal, maar dat heeft wel consequenties die de burger in zijn rol van consument niet doortrekt in zijn koopgedrag.

Vitrine

De actie beperkt zich nog tot internetfora, sociale media en platforms, maar zou echt succesvol kunnen zijn als het affiche naast het plakbriefje op de vitrine in de supermarkt zou hangen.