Nieuwe appel Yello… had ik daar niet een LP van?

Op de Interpoma moet je natuurlijk wezen om je nieuwe appel te lanceren. Waarbij het natuurlijk de grote uitdaging is om hem als iets echt nieuws te presenteren. Het persbericht van de Yello omschrijft de appel als volgt:

It has smooth alabaster yellow-coloured skin and a sweet, crunchy and juicy centre.

Alabaster. Albast. Schitterend. Alsof het ding is gebeeldhouwd door Rodin. De appel als kunst.

Ze noemen hem albast van kleur, of stro-geel. – Foto: Yello

Kruising Golden en Senshu

De Yello is natuurlijk gewoon geel. Hoewel inderdaad ietsje aan de bleek-gele kant. Maar dat klinkt niet zo lekker als ‘albast’. De Yello heet eigenlijk Shinano Gold en is een kruising tussen Golden Delicious en het Japanse ras Senshu. Die Japanse origines schijnen ook nog door in de letter op het stickertje.

Zieltogend geel segment

De appel moet het gele segment in de grote markten Engeland en Duitsland weer nieuw leven in blazen. Daar heeft, net als in Nederland, de consument het weel een beetje gehad met die gouwe ouwe Golden Delicious. In proefwinkels in Brussel en Milaan was de appel in no time uitverkocht, aldus de opgetogen eigenaren van het merk.

De Yello zal in Europa om te beginnen exclusief in Zuid-Tirol worden geteeld. Vandaar misschien ook dat in de culinaire tips onderaan het persbericht met name nog gewag wordt gemaakt van de goede combineerbaarheid met Parmezaanse kaas.

Elektropop duo

Nergens in het persbericht wordt overigens gerefereerd aan het enige echte Yello, het Zwitserse elektropop duo dat in de jaren 80 hits scoorde met Vicious Games en Oh Yeah (ook bekend van de soundtrack van tienerfilm Ferris Bueller’s Day Off). Ik heb er op zolder nog 4 LP’s van liggen. Mocht ik ooit een Yello aantreffen in mijn buurtsuper, dan zal ik er zeker een kopen en het ding verorberen op de tonen van You gotta say yes to another excess. Mmmm.