Natuurlijk bermbeheer

Ik dacht eraan toen ik van de grote parkeerplaats naar de ingang van de Floriade liep. Op de heuvel daar staat een vrolijk mengsel van bermbloemen. Klaprozen, kamille en korenbloemen geven veel kleur aan die route. Dat moet toch de gedachte zijn geweest achter de aanpak van onze gemeente.

Volgens mij bestaat de gedachte al jaren; verarmen van de bermen zodat de ‘natuurlijke’ begroeiing een kans krijgt. Op sommige plekken werkt dat. Ik vind dat je deze zomer soms belachelijk veel klaprozen ziet. Ik herinner me ze wel van vroeger, maar zo uitbundig? Daar moet een plan achter zitten en dat is ook zo.

Gemeentes zoeken een goedkope manier om hun uiterlijk te verfraaien en dat lukt zo wonderwel. Wij wonen echter (niet helaas) aan een doodlopende weg en bovendien in een agrarische gemeente die niet mee doet aan die nieuwerwetse fratsen. In ons geval bestaat dat ‘natuurlijk bermbeheer’ uit het snijden in de kosten van onderhoud. Deze week is de berm voor het eerst gemaaid. We zitten hier op vruchtbare klei en het was een vochtige en warme maand juni. Met andere woorden, het gras groeide tot een meter hoog. Dat is dan niet zo erg, maar de distels en ander onkruid kwam daar nog ruim bovenuit.

Aan deze weg telen ze ijsbergsla, broccoli, en babyleaf, speciaal voor Albert Heijn. Die telers doen er alles aan om hun percelen vrij te houden van onkruid. In onze kassen doen wij er alles aan om vrij te blijven van vliegende plagen zoals trips en luis. Het bestrijden daarvan doen wij ook zoveel mogelijk met natuurlijke vijanden. Maar met zulke bermen is dat dweilen met de kraan open.

Ps: die inheemse bermbloemen hebben prachtige namen  die ik u niet wil onthouden! Zoals bolderik, wilde ridderspoor, echte kamille, akkerleeuwenbek, kegelsilene, guichelheil, spiegelklokje, akkerklokje, akkerboterbloem, nachtkoekoeksbloem en bevertjes.