‘Nachtvorst en de pil’

Nachtvorst tijdens de bloesemperiode is nooit de leukste tijd van het jaar, maar dit jaar is het voor veel fruittelers een ware nachtmerrie.

In het midden van het land, waar ik mijn fruit teel, is nachtvorst tijdens de bloei niet vreemd. Wij kunnen beregenen, alleen gaf het mij dit jaar wat meer korte nachten. Maar doordat onze beregening overuren heeft gedraaid, hebben wij ons toekomstige fruit goed kunnen beschermen.

Voor telers uit andere delen van Nederland en Europa is de realiteit anders. Zij hebben alles uit de kast moeten halen (ventilatoren, vuurpotten, gras kort maaien, et cetera) om de schade te beperken. Nu de IJsheiligen eraan komen, is de kans op nachtvorst (normaal gesproken) geweken en kunnen de definitieve schaderapporten worden opgemaakt. En die vallen op het eerste gezicht niet mee. Vooral Zuid-Nederland, België en Centraal-Europa lijken aanzienlijke schade te hebben opgelopen: kapotgevroren appelbloesem en veel zwarte peren.

Redmiddel: gibberelline

Maar in tegenstelling tot de appel hebben telers bij vorstschade in de peren toch nog één redmiddel: de pil. De vrieskou heeft het klokhuisje wel doen afsterven, maar door de vrucht met het plantenhormoon gibberelline (de pil) te bespuiten, zal de peer zich toch verder ontwikkelen. Het wordt alleen een pitloze peer. Maar de realiteit leert ons wel dat de kwaliteit, veelal veroorzaakt door de vorm en maat, van deze peren minder goed is.

Of de vorstschade economische gevolgen (lees: prijsstijging) zal hebben? Ik geloof er nog niet in. Het marktprincipe zegt dat minder volume kan worden gecompenseerd door betere prijzen. De realiteit is dat de prijs bepaald wordt door de totale Europese fruitoogst, en uit Polen komen er geen alarmerende (of juist hoopvolle, als je het anders interpreteert) berichten.