Afgelopen week ben ik geïnterviewd voor een magazine, inclusief fotoreportage. Niet eerder voelde ik me zo in de spotlights gezet.
De makers van het magazine Eva waren doorverwezen naar mij, voor een portrettenserie van vrouwen die in de zomer ander werk doen dan de rest van het jaar. Tja, dan ben je bij mij aan het goede adres, want dan ben ik een multi-inzetbare allrounder. In de kersentijd loopt mijn werk uiteen van inkoop tot personeelsadministratie, facturatie, horecamedewerker, BHV’er, verkoper, fotograaf, vinoloog, tekstschrijver, gastvrouw, sorteerder, bestuurder, sociale media beheerder en marketeer. Nu ben ik vast nog wat vergeten. O ja, we hebben natuurlijk ook nog een gezin.
Reacties zetten me aan het denken
Aangezien ik het magazine niet kende, eerst maar even gecheckt. Ze presenteren het als blad vol inspirerende verhalen over relaties, gezondheid, zingeving en de positie van vrouwen in de maatschappij. Dat laatste klinkt mij eigenlijk al iets te feministisch, want het gaat toch om je kwaliteiten en niet om je geslacht. Toch maar ja gezegd, want waarom niet. Het interview verliep telefonisch en daar bleek het al een uitdaging om alles in 450 woorden te proppen.
Vooral de reacties van de redacteur en fotograaf hebben me aan het denken gezet. Ze waren enorm onder de indruk, vol bewondering en vooral nog enthousiaster over lokale voedselmakers. ‘Wat is er toch ongelofelijk veel moois en gezonds van zo dichtbij, dat moeten we echt koesteren!’ Maar ook: ‘ wat wordt het jullie ontzettend ingewikkeld gemaakt!’
Zet ze maar goed in het zonnetje, die boeren en tuinders, want dat verdienen ze
Onmisbare schakels
Nu ik er zo over nadenk, is het ook bijzonder wat we allemaal doen. Niet alleen de ondernemers zelf achter onze type bedrijven, maar zeker ook hun partners, compagnons en meewerkende familieleden zijn onmisbare schakels. Want je bent niet meer alleen tuinder, teler of boer. Je moet veel meer competenties hebben en het is voortaan onmogelijk om dat allemaal goed te beheersen in je eentje. En dan hebben we het nog niet eens over de toegenomen regeldruk, waar je al haast een fulltime baan aan hebt.
Daarom pleit ik voor een nog groter podium waar wij allemaal, de primaire voedsel- en groenmakers van Nederland, vol trots in de spotlights mogen staan. Met prachtige portretten en inspirerende verhalen over gezonde voeding en onze positie in de maatschappij. Want dat mag wel wat positiever benadrukt worden. Zet ze maar goed in het zonnetje, die boeren en tuinders, want dat verdienen ze. Laat ze stralen van trots en weer plezier krijgen in al hun werkzaamheden, dan zetten ze vanzelf een stapje extra.
