Intussen is Libo koortsachtig naar zijn naam aan het zoeken in de managementstructuur die Gino op papier heeft gezet.
Gino had hem een hoge functie beloofd als hij koning zou worden. “Die belofte moet hij nakomen”, herhaalt hij steeds voor zichzelf.
Na allerlei stroomdiagrammen, managementmodellen en een plan van aanpak te hebben doorgeworsteld, vindt Libo wat hij zoekt: een organogram met namen erin. Zijn naam staat in het vakje ‘persoonlijk assistent’. Hij slaakte een zucht van verlichting. Dat is dus geregeld.
Wat hem minder bevalt, is dat hij de naam van Opposa in het vakje ‘Personeelsmanager Bananenplantage’ ziet staan. Die ordinaire meid kan dat helemaal niet. Bij het eerste conflict dat ontstaat, begint ze keihard te schreeuwen waardoor het escaleert en de werkmotivatie tot onder het nulpunt daalt. Gino geeft haar die baan alleen maar omdat hij haar een lekker ding vindt. Is de overtuiging van Libo.
“Als persoonlijk assistent ben ik natuurlijk de plaatsvervanger van Gino”, bedenkt Libo zich ineens. “Dat betekent dat ik nu hier de leiding heb. En dat betekent weer dat ik een persoonlijk assistent moet hebben om mij daarbij te ondersteunen”. En hij weet ook al wie daarvoor als eerste in aanmerking komt: Modella, de mooiste apin van de apengemeenschap. Libo stapt op haar af en zegt: “Modella, als Gino er niet is, ben ik hier de hoogste in rang, zeg maar onderkoning. Maar als onderkoning heb ik een representatieve assistente nodig. Daarvoor ben jij uitermate geschikt, dus vanaf nu ben jij mijn persoonlijk assistent. Laten we naar een aparte ruimte gaan om de details te bespreken.”
Modella is enerzijds blij met deze benoeming, anderzijds vertrouwt ze het niet. Zij kent de reputatie van Libo in zijn omgang met vrouwen die op z’n zachtst gezegd bedenkelijk is. Ze zegt: “hartelijk dank voor de benoeming maar ik heb nu geen tijd om te praten. Morgen komt beter uit”. Modella weet dat Gino dan weer terug is bij wie ze zich een stuk veiliger voelt dan bij Lido.
