‘Missie voor 2022’

Hoewel we weer vol goede moed het nieuwe jaar ingaan, ben ik meer dan ooit in spanning hoe het komend jaar zal gaan verlopen.

We staan voor extra uitdagingen nu de kostprijs flink omhoog is gegaan. We moeten goed opletten en scherp zijn bij de prijsonderhandelingen. Ikzelf merk dat er best begrip is voor de situatie, maar dat het toch lastig is om hogere prijzen af te spreken. Wij hebben bijvoorbeeld een Franse afnemer die graag een bol ijsbergsla voor 99 cent in de supermarkt legt. In die prijs zit 50% marge en de andere 50% moet dan de kosten dekken waarbij wij als teler maar moeten zien wat er nog voor ons overblijft. We moeten af van zo’n ‘psychologische prijsstelling’ en een bol gewoon voor € 1,49 in de winkel leggen. Dan behoudt de supermarkt die 50 cent marge en valt er nog 99 cent te verdelen, zodat wij ook een acceptabele marge halen.

Goedkoper aanbieden

Toch is het nog steeds zo dat collega-telers het kennelijk goedkoper kunnen aanbieden dan wij. Die collega heeft dan of een heel scherpe kostprijs of hij heeft niet goed gerekend, maar het is moeilijk om daar doorheen te prikken. Volgens mij geldt voor iedereen dat de kostprijs zo’n 20% gestegen is, dan zal het algemene prijspeil ook omhoog moeten, willen we kunnen blijven produceren.

Daarnaast kunnen we de kostprijs misschien nog iets drukken, maar dat houdt natuurlijk een keer op. Wij hebben bijvoorbeeld extra voorraad kunstmest ingekocht tegen een wat lagere prijs, maar eigenlijk moet je in je kostprijs gewoon de marktconforme prijs tellen, want anders ben je dat voordeel alweer kwijt aan een ander en ben je een dief van je eigen portemonnee.

Innovaties en kennis

Als we het dit jaar voor elkaar krijgen om tegen een hogere kostprijsplus te leveren, dan blijft er misschien ook weer geld over om te investeren in innovaties en kennis. In de industrie wordt een bepaald percentage uitgetrokken voor dat soort zaken, maar ik denk dat dit er bij telers de laatste jaren bij inschiet en onze innovatiekracht om zeep is geholpen. Gelukkig zijn er wel initiatieven voor kennisontwikkeling, maar dat is te veel hapsnap. Er zou een soort van brancheorganisatie vollegrond moeten komen die overzicht heeft over alle ontwikkelingen, samenhang in het geheel brengt en een overkoepelende visie heeft. Dan valt er ook meer (overheids)geld te genereren en zijn de gelden die telers er nu in steken besteed aan héél de sector. Misschien is dat wel de missie voor 2022, dat we de kennismarkt weer moeten zien te verbinden.