Een aantal weken geleden was het groot nieuws dat er voorlopige overeenstemming is bereikt tussen de EU en een groot aantal Zuid-Amerikaanse landen. Ik bedoel dan het vrijhandelsverdrag Mercosur. Het belang was kennelijk zelfs zo groot dat mevrouw Von der Leyen persoonlijk afreisde naar Uruguay. Wellicht ziet ze nog afzetkansen voor de wankelende Duitse industrie die mede dankzij haar beleid op instorten staat.
Nu is plantenteelt wel wat anders dan economie, maar als de teelt niet lekker loopt, kijken we eerst of de wortels goed zijn. Klopt de bemesting? Alleen een gezond gewas kan optimaal produceren. Zo ook een economie. Het heeft geen zin om afzet te zoeken als de wortel doodziek is. De gevolgen van gevoerd EU-beleid worden langzaam zichtbaar: onbetaalbare energieprijzen, knellende emissieplafonds, dure arbeid en zo kan ik nog wel doorgaan. Dit overkomt ons niet zomaar. Dit komt niet door de oorlog in Oekraïne. Dit is beleid. Daar beginnen we nu de zure vruchten van te plukken.
Van streefdoelen naar resultaatverplichting
Steeds dieper zwemmen we in de fuik van Europese regelgeving. Alle milieu- of natuur richtlijnen begonnen tientallen jaren geleden als streefdoelen, een beetje schoner hier, een beetje meer groen daar. Wie is daar nu tegen? Totdat langzaam die streefdoelen omgezet worden in resultaatsverplichtingen. Keiharde doelen, met consequenties indien ze niet gehaald worden. Het meest gehoorde argument in den Haag is tegenwoordig: het moet nu eenmaal van Brussel. Maar dan vergeten ze wel te vertellen dat ze zelf al die soevereiniteit hebben weggegeven.
Steeds dieper zwemmen we in de fuik van Europese regelgeving
Sustainable Development Goals
Het nieuwste speeltje wat er verzonnen is, zijn de zogenoemde Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. Een lijst van 17 nobele doelen voor een perfecte wereld. Als je er oppervlakkig naar kijkt kun je daar niet tegen zijn; maar schijn bedriegt! Je ziet nu langzaamaan de eerste richtlijnen ontworpen worden om die doelen te halen. Dan hebben we het niet meer over Nederlands beleid of EU-beleid maar over een mondiale wereldregering, die voor ons bepaalt, hoe wij produceren, wat er in ons voedsel zit, hoe onze leefomgeving eruit ziet, zelfs hoe onze opvattingen horen te zijn. Onder het mom van: ‘Samen voor een betere wereld, maar wel op onze manier’. Dictatuur in een modern jasje?
Voedselzekerheid
Onze Europese bevolking heeft decennialang geen of weinig zorgen gehad als het ging over voedsel, werkgelegenheid of een dak boven ons hoofd. We zijn een verwend volk. Op het gebied van voedselzekerheid gaan al wat alarmbellen af. Nu moet je echt niet om armoede verlangen, maar honger geeft wel nuchtere mensen, en nuchter beleid.
Wij weten niet wat de toekomst brengen zal. Gelukkig maar. Ik ben er van overtuigd dat er al 6000 jaar één is die de wereld regeert. Er loopt niets uit de hand, alles gaat met een vast doel en tot een zeker einde.
Vanaf deze plaats iedereen goede kerstdagen en een voorspoedig 2025 gewenst!
