Maandagmorgen

Het is maandagmorgen en ik rij met plezier naar het bedrijf. Ik ben een beetje te laat, maar dat geeft niet want ik doe geen werkverdeling.

Maar dan gaat mijn telefoon. De bedrijfsleider belt of ik er al aan kom. Een Pools meisje heeft , bij het verplaatsen van de oogstband, met haar hand tussen de band gezeten en ze heeft erg veel pijn. Of ik met haar naar de dokter kan gaan? Ik ben er gelukkig al bijna.

Het meisje ligt lijkbleek te kermen bij de wasbakken. Haar hand onder het koude stromende water. Ik complimenteer degene die dat bedacht heeft. Na een kleine inventarisatie besluit ik met haar rechtstreeks naar de EHBO van het ziekenhuis te rijden. De huid is nog bijna helemaal heel. Maar er moet volgens mij een foto gemaakt worden om te zien of er iets gebroken is. Haar broer gaat mee.

Het is nog rustig op de EHBO. “Het wordt pas druk na half 10.” zegt de baliemedewerkster. Ik vraag me af hoe dat kan. Omdat het bouwvak is? Het meisje ligt inmiddels op een bed en krijgt na een paar pijnstillers al weer wat praatjes. Ik maak nog een grapje over de knappe Nederlandse dokters en dan moet ze al weer lachen. Die inderdaad knappe jonge dokter vertelt dat de foto er heel goed uit ziet en dat haar vingers alleen gekneusd zijn. Tetanusprik, antibioticakuur en pijnstillers mee. Nog een McFlurry bij de McDonalds en als een filmster komt ze in de pauze de  kantine binnen. Daar kijkt iedereen verwachtingsvol naar haar op.

Ik ben natuurlijk heel blij dat dit zo goed afgelopen is. Bovendien helpt dit voorlopig veel beter dan al mijn waarschuwingen dat ze niet aan de band mogen komen.