‘Loslaten om door te kunnen’

De veearts zegt dat dat er wel een beetje bij hoort als je ruim 12 jaar op het bedrijf woont. Alle apparaten gaan kapot en de dieren dood.

Dat klopt: de wasmachine, droger en stofzuiger begaven het dit jaar. En veel erger: we hebben afscheid moeten nemen van meerdere dieren. Het afscheid van onze Friese Stabij Dycke viel bij iedereen zwaar. Ze wordt nog steeds gemist. Om het varken en de cavia werd ook een klein traantje weg gepinkt door de kinderen. En het kippenhok wordt ook steeds leger, al gaat dat zonder tranen.

Rouw is de prijs die we betalen voor het houden van

Afscheid nemen doet pijn. Natuurlijk het ene afscheid is moeilijker dan het andere. Hoe meer je gehecht bent, hoe sterker de pijn. Rouw is de prijs die we betalen voor het houden van. Het is lastig loslaten waar je van houdt. Dat gaat om mensen, dieren maar ook gewoonten. De agrarische sector krijgt het hard voor de kiezen en de al dan niet gedwongen veranderingen gaan gepaard met pijn en natuurlijk financiële zorgen.

Toch zijn veranderingen onlosmakelijk verbonden aan het leven. We kunnen het leven niet vasthouden. Hoe sterker we willen vasthouden, hoe moeilijker we het hebben.

Terugkijken naar 2022 en vooruitzien naar 2023

Inmiddels springt bij ons in huis een jonge pup rond. We kijken met pijn in het hart terug naar de tijd met onze lieve Dycke, maar maken ook plannen om aan het werk te gaan met onze jonge Sjuul.

Het is typerend voor deze tijd van het jaar. Met weemoed kijken we terug naar 2022, een jaar met veel zorgen en uitdagingen in de agrarische sector. Maar 2023 is ook een nieuw begin en met hopelijk veel mooie nieuwe kansen voor ons allemaal.