Lobbyen voor Europese gelijkschakeling

In de laatste Groenten & Fruit hebben we aangetoond dat er een pijnlijk verschil is in arbeidskosten voor een aardbeienteler in Nederland en een in België. Moet dat per se rechtgetrokken?

Pijnlijk vooral voor de Brabantse aardbeienteler die een paar kilometer van de grens woont en werkt en zijn veel goedkoper werkende collega tegenkomt op dezelfde veiling. De aardbeientelers zijn met het artikel in de hand naar Den Haag getrokken om er met parlementariërs over te spreken.

Dat ligt voor de hand. Wij willen dezelfde mogelijkheden als in België. En misschien ook wel dezelfde mogelijkheden als in Spanje, waar arbeid van oudsher nog een stuk goedkoper is. En we zitten toch met zijn allen in één en dezelfde Europese Unie en we produceren voor een en dezelfde gemeenschappelijke Europese markt.

Maar voor we nu alle nationale autonomie opzij willen werpen, we zijn toch af en toe ook blij toe dat we niet in Spanje of in Polen wonen en werken of in België. Lobbyen voor het gelijktrekken van regeltje A is selectief winkelen. Want nemen we dan regeltje B en C en D en zo voorts ook allemaal maar even mee? Natuurlijk niet.

Lobbyen moet de tuinder vooral blijven doen. Laat dat zeker niet alleen maar over aan de belangenbehartigers. Maar al te hard moord en brand roepen is ook weer niet nodig. In  het geval van arbeid en arbeidskosten mag ook zeker worden gekeken naar de vorderingen die zijn gemaakt op dit gebied. Vijftien jaar geleden, in de jaren voordat Polen en de andere MOE-landen bij de EU kwamen, was het vinden van flexibel en betaalbaar personeel sowieso een ramp. Zo’n zegening went snel. Maar laten we hem toch nog maar tellen.