De sleutel van het conflict over het koningschap ligt bij Libo. Opposa wil hem onder geen voorwaarde als koning. Dat realiseert hij zich terdege.
Als hij de strijd met Opposa aanbindt en hij verliest, loopt hij een grote kans om de rest van zijn leven als hulpaap te moeten doorbrengen. Als hij het gevecht wint van Opposa, wat niet waarschijnlijk is, wacht hem een volgend gevecht met Gino. En ook de afloop daarvan is onzeker.
Libo wordt in zijn overpeinzingen opgeschrikt door een luide kreet van Monda, een vriendin van Opposa. “Ik vind dat er een vrouw aan de top moet komen. Opposa moet koningin worden!” Luid applaus en instemmend gebrul van een groot aantal apinnen volgt. “Opposa koningin. Opposa koningin”, scanderen de apinnen.
Opposa hoort het gejoel met gemengde gevoelens aan. Ook zij vindt dat er een vrouw aan de top van de apenkolonie moet komen, alleen heeft zij er zelf weinig trek in. Ze volgt liever een leider kritisch dan dat zij zelf die verantwoordelijkheid op zich neemt. Verantwoordelijkheid weegt voor haar zwaarder dan status. Het lijkt haar het beste in deze situatie te zwijgen.
Het geroep om Opposa als koningin snijdt Libo door z’n ziel. “Als zij de baas wordt, degradeert zij mij zeker tot hulpaap. En dan mag ik nog blij zijn als het daarbij blijft”, denkt hij en het huilen staat hem nader dan het lachen. Hij komt tot de conclusie dat hij niet veel anders kan doen dan eieren voor z’n geld kiezen. Hij besluit om het voorstel van Gino te accepteren. “Beter assistent van de koning dan hulpaap of nog erger”, is daarbij zijn voornaamste overweging.
