De vaart zit er bij Paul Demyttenaere in Zonnebeke nog altijd niet in, als het om prei rooien gaat.
“Ik zie het ook terug in de veel lagere aanvoer op Veiling REO. Dat is al vanaf half september het geval. Blijkbaar hebben veel telers dezelfde problemen als wij. De oorzaak zit hem in de maand juli; toen is er hier veel regen gevallen. Wij konden begin juli nog wat planten, maar veel is pas eind juli gebeurd. Dat is uiteraard laat als het om het gros van de winterprei gaat; ik schat dat zo’n 60 procent in deze regio pas eind juli is geplant door vanwege die regen in juli. Vanaf augustus werd het droog, maar begin oktober kwam hier opnieuw het nodige naar beneden en ging het in een week tijd van te droog naar veel te nat. Met de redelijk warme nachten van de laatste tijd zie je dat het gewas nu pas wat bijtrekt. Daarom houden telers zich ook nog steeds in, ze wachten een beetje af totdat er meer kilo’s van een hectare komen”, aldus Demyttenaere op 8 november.
Schrik over groeiachterstand
Het gevolg is een goede prijsvorming, maar dat schiet natuurlijk niet veel op als de productie van late herfstprei met hooguit 40 ton per hectare toch tegenvalt. “Cees van den Heykant van à Bon is hier laatst geweest. Hij schrok van de achterstand in groei en dat er zoveel percelen niet uniform bijstonden. Dat heeft gewoon te maken met de omstandigheden in juli, de structuur van de grond daardoor en het feit dat telers toch nog te vroeg zijn gaan planten. Maar ja, op een gegeven moment moet je wat doen. Die planten worden er natuurlijk ook niet beter op.”
Kwalitatief voldoet de prei wel aan de wensen. “Het is geen jaar voor trips geweest en de schimmels kunnen we met bespuitingen om de veertien dagen goed in de hand houden. Links en rechts komt wel wat papiervlekkenziekte en roest voor.”
Schrik over kostprijs
Demyttenaere hield onlangs met een groep van preitelers de kostprijs tegen het licht. “Dan schrik je toch wel! De kostprijs is zo’n beetje verdubbeld door posten als gewasbeschermingsmiddelen, meststoffen, hybriderassen en arbeid. Zeg tien jaar geleden waren veel bedrijven in België nog familiebedrijven, maar nu staan losse arbeidskrachten gewoon op de loonlijst en die moeten uitbetaald worden. Ook machines zijn veel duurder geworden. Het antwoord daarop is schaalvergroting om de kostprijs te drukken, maar de andere kant van de medaille is dat er dan nog meer prei op de markt komt.”
