Ja, wat is er zo erg aan om een gewone aap te zijn? Deze vraag bleef rondzingen in het hoofd van Gino.
Toen kwam de volgende vraag van Zielo: “kan je dingen bedenken die nog erger zijn dan een gewone aap te zijn?” Gino dacht even na en antwoordde toen: “ja, honger hebben, aan een slopende ziekte lijden of in gevangenschap moeten leven.” Zielo: “daar ben je dan zeker nog banger voor dan om als koning afgezet te worden?” De apenpsycholoog probeerde met deze vragen het irreële van Gino’s faalangst voor het interim koningschap bloot te leggen. Hij brengt het wat ironisch omdat hij ervan uitgaat dat Gino met zijn grote ego daar gevoelig voor is.
Gino begint te begrijpen dat zijn angsten weinig realistisch zijn. Maar daarmee is de faalangst nog niet verdwenen. De apenpsycholoog merkt dat op en zegt: “Jij vertelt jezelf het verkeerde verhaal. Jij zegt iets tegen jezelf waardoor je bang wordt.”
Wat vertel jij jezelf? Gino kan deze wending in het gesprek maar gedeeltelijk volgen. Hij begrijpt wel dat hij zelf de veroorzaker is van de faalangst maar dat hij zichzelf een verhaal vertelt, landt nog niet. Hij voelt zich inmiddels wel een stuk rustiger. De apenpsycholoog laat het onderwerp faalangst even rusten om Gino de tijd te geven de nieuwe inzichten te verwerken. Hij vraagt: “Denk jij dat jij, los van de angst om te falen, geschikt bent het koningschap op je te nemen?” Daar hoeft Gino niet lang over na te denken. Zijn eerzucht is weer terug. “Als die angst weggaat, ben ik de beste koning die ze zich maar kunnen wensen.”
Zielo besluit het daarbij te laten en zegt: “Denk goed na over wat we hebben besproken en dan zie ik je morgen weer.” Gino gaat weg, voelt zich goed en besluit niet nog een keer naar Zielo te gaan maar om zijn belangrijkste plan te gaan uitwerken: de aanleg van een bananenplantage. Zal de faalangst zo snel weg zijn?
De moraal van deze aflevering is dat wat voor antibiotica geldt, geldt ook voor psychische begeleiding: maak je kuur af!
