‘Kunstgras aan de wilgen’

Wellicht een klein berichtje onlangs in de krant: het merendeel van de clubs in het betaald voetbal speelt in het nieuwe seizoen op natuurgras.

Natuurgras geeft veel meer het echte sportgevoel. Het inzetten van natuurgras vraagt echter ook vakmanschap van de fieldmanager. Dat vakmanschap is inmiddels aardig weggelekt. Er is echter nog een groot probleem. In de afgelopen maanden heb ik als directeur Groenkeur aan meerdere bijeenkomsten en rondetafelgesprekken deelgenomen over dit onderwerp. Wat is er aan de hand?

De sportsector krijgt uitstel voor het inzetten van chemische middelen

Verbod gewasbeschermingsmiddelen

“Het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen brengt gevaar met zich mee voor mens, dier en milieu. De overheid onderschrijft dit en heeft, mede naar aanleiding van de Europese richtlijnen, vanaf 31 maart 2016 een verbod ingesteld op het professioneel gebruik van gewasbeschermingsmiddelen op verhardingen zoals geasfalteerde speelvelden, trottoirs of tribunes bij sportaccommodaties. Vanaf 1 november 2017 is ook het gebruik op overige terreinen verboden bij sportaccommodaties.

Als alternatief voor een verbod is door de sportbonden, overheid en groenaannemers de Green Deal Sportvelden 2020 ondertekend. Daarmee anticiperen ze op Europese regelgeving voor ‘Integrated Pest Management’ (IPM). De sportsector heeft uitstel gekregen voor het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen op onverharde en semi-verharde sportterreinen zoals gras, kunstgras en gravel. De reden hiervoor is dat, volgens een aantal partijen, het op dit moment niet haalbaar is om het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen geheel achterwege te laten, zonder dat de speelkwaliteit en veiligheid voor sporters worden geschaad.”

De innovatie staat stil, want iedereen zit op elkaar te wachten tot er een daadwerkelijk verbod ligt

Macht en grote belangen

Wat opvalt is dat de sportsector, met veel macht en grote belangen, uitstel heeft gekregen tot eind 2019 voor het inzetten van chemische middelen. Blijkbaar kan dat, maar het is ook de dood in de pot. De innovatie staat stil, want iedereen zit op elkaar te wachten tot er een daadwerkelijk verbod ligt. Dit hebben we ook gezien bij het wegvallen van chemische middelen om onkruid op verhardingen te mogen gebruiken. Innovaties op dit gebied komen maar langzaam los en zijn nog niet goed genoeg.

Vakmanschap

Het goed beheren van grasvelden vraagt vakmanschap en een gezond en rijk bodemleven. Een vorm van biologisch telen. Elke tuinder weet dat je daar een paar jaar voor nodig hebt. Op de tuinbouwschool kregen we les uit boeken over bodemkunde en bodemleven. Dat vakgebied is jarenlang verwaarloosd, zeker in de sportbranche. Om op cruciale momenten nog een middel te mogen inzetten, wil men een systeem van IPM opzetten. Lastig, zeggen de betrokkenen. Simpel, zeg ik dan maar weer. Kom eens buurten bij de tuinbouw. Die hebben hier al jarenlange ervaring mee. Waarom zou je het wiel opnieuw uitvinden?