Telers en regelgevers kunnen preciezer omgaan met risico’s van ziekmakers op verse, rauw te eten groente.
Dat zegt Leo van Overbeek van Wageningen UR in Kennisonline Magazine. Hij brengt in kaart hoe ziektekiemen zoals e.coli en salmonella terecht kunnen komen op of in groentegewassen, zodat telers gerichter maatregelen kunnen nemen. Met name bemesting met natuurlijke mest is een risico. Maar ook beregenen met oppervlaktewater kan pathogenen op het product brengen.
Algemene regels soms onnodig streeng
De risico’s zijn klein en uitbraken zeer zeldzaam, benadrukt Van Overbeek. Vooral in Nederland is een zo goede kwaliteitsmonitoring dat consumenten zich geen zorgen hoeven maken. Maar als, zoals in 2011 met Ehec, er toch eens wat gebeurt kan de economische schade ook enorm zijn. En ook constateert de Wageningse onderzoeker dat er nu te algemene richtlijnen over hoe om te gaan met mest, waardoor die in veel gevallen onnodig streng zijn.
Van Overbeek: “Er is bijvoorbeeld een richtlijn tot wanneer je oppervlaktewater mag gebruiken, voordat je moet overstappen op leidingwater. Een andere richtlijn gaat over tot wanneer je mest mag inwerken in de grond. Maar er zijn zoveel mestsoorten, en elke mest kent zijn eigen problemen. Er is daarom behoefte aan richtlijnen voor specifieke teelten.”
Nieuwe risico’s door kringlooplandbouw
Door de overstap op circulaire landbouw zullen er bovendien nieuwe risico’s ontstaan. Door deze aanpak, waarbij je alle grond- en afvalstoffen zo vaak en lang mogelijk hergebruikt, kunnen zich ook minder wenselijke stoffen ophopen. “Zoals mycotoxinen en antibioticaresistente bacteriën. Laatstgenoemde bacteriën kunnen in onze darmen terechtkomen en daar de resistentie overdragen op andere micro-organismen. Dit kan leiden tot een ophoping van resistentiegenen in onze lichamen. Over die risico’s moet goed worden nagedacht, vanuit de hele keten en alle betrokken ecosystemen, en niet de plant en de teelt alleen”, aldus Van Overbeek.