Ik zag in week 4 diverse buitenlandse producten die deels waren verpakt in het land van herkomst, maar ook in Nederland.
Ik zag vooral Israëlische paprika’s van een behoorlijk kwaliteitsniveau: met onze Nederlandse waardering kregen ze het rapportcijfer 7. De versheid was soms wat minder en op een enkele partij zat wat lichte vervuiling. Ik hoorde in ieder geval nog geen geluiden dat men smachtend uitkeek naar Nederlandse partijen.
Bij tomaat was er vergelijk tussen Nederlandse partijen en partijen uit Spanje en in mindere mate Noord-Afrika. Nederlandse tomaten, bestaande uit diverse typen trostomaten, waren uitstekend maar ook partijen uit Spanje zagen er goed uit en waren voldoende schoon. Losse tomaten uit Spanje vertoonden een mate van Altenaria en werden afgekeurd. Olijfvormige cherrytomaten uit Marokko en Tunesië waren goed, maar dat gold ook voor de Nederlandse, verpakt in snoepdoosjes. Het was opvallend om zoveel Nederlandse tomaten te zien. Met ‘Canarische eilanden’ aangeduide tomaten, in het verleden de grote bulk in deze tijd, heb ik niet gezien.
Aubergines uit Spanje waren van matige kwaliteit, net voldoende. Doffe vruchten met regelmatig een bruine drukplek. Nederlandse groente kwam ik tegen in de vorm van spruiten, kool en glassla. Spruiten in een luxe verpakking waren van heel goede kwaliteit, terwijl in netverpakking de spruiten nog heel acceptabel waren.
Spitskool en Chinese kool, beide verpakt in folie, werden gepresenteerd in één verpakking. Kwalitatief heel goed maar waarom nu twee soorten kool in een doos?
Tot slot zag ik nog twee partijen glassla. Zware kroppen met een dijk van een kwaliteit. Dat was zoals sla moet zijn.
