‘Kan een politicus tuinders voorzitten?’

Lang, heel lang, stond in de statuten van alle tuindersorganisaties en –coöperaties dat alleen een actieve tuinder als bestuurder mocht optreden. Vaak stammen dergelijke voorwaarden al uit de negentiende eeuw. Naar het precieze waarom kan slechts worden geraden.

Is het dat alleen een tuinder werkelijk en volledig doordrongen kan zijn van de wensen, verlangens, problemen en bedreigingen van de tuinder? En zal, langs de andere kant bekeken, een tuinder ook alleen van een andere tuinder aannemen dat zijn belangen écht tot het uiterste zijn verdedigd?

Swiebertje en de burgemeester

Een eeuw of meer geleden; dan moeten we denken aan de tijd van Swiebertje en Bromsnor. En Saartje en de burgemeester. Tuinders kwamen in die legendarische televisieserie niet voor. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het contrast tussen die hardwerkende landlieden en geaffecteerd sprekende burgervaders welhaast onoverbrugbaar was.

Nu wordt een burgemeester voorzitter van LTO Glaskracht. Niet zomaar een burgemeester natuurlijk. Zijn Rotterdamse tongval heeft zich de afgelopen twaalf jaar goed laten vermengen met het Westlands. Net zoals de Rotterdamse no-nonsense mentaliteit zich goed verhoudt tot de praktische tuindersaanpak.

Verdeeld en verzuild

En wat de tijd nog veel meer rijp maakt voor een bestuurder aan het hoofd van een toch nog steeds deels vaktechnische beroepsorganisatie, is het economisch klimaat anno 2017. Ooit stond een waaier van tientallen regionaal verdeelde en ook nog eens verzuilde standsorganisaties de belangen voor van tienduizenden (piep)kleine tuindertjes.

Nu is er één sterke glastuinbouworganisatie en tellen we de glastuinbouwbedrijven die er werkelijk toe doen nog maar in de honderden, binnenkort misschien zelfs nog maar in de tientallen. Korte lijnen naar politiek en overheid van lokaal tot internationaal zijn van levensbelang. Hoe belangrijk is dan nog dat tuindersbloed dat door de aderen zou moeten stromen?