Met Libo weer achter het stuur, Opposa naast hem en Modella achterin rijden ze bergafwaarts en bereiken een prachtig dal.
Na enkele kilometers door het dal gereden te hebben, komen ze bij een mensendorp dat verlaten is. Enkele huizen zijn ingestort maar de meeste zouden na een opknapbeurt goed te bewonen zijn.
Er staan bananenbomen maar tot verrassing van Opposa ook granaatappelbomen. Enthousiast roept ze uit: “Hier gaan we wonen en dat granaatappelbosje bouwen we uit tot een plantage.”
Gino is niet zo blij met deze spontane reactie: “Het lijkt me inderdaad een geschikte plek om met onze apengemeenschap te gaan wonen, maar een granaatappelplantage gaat me wel erg ver. Ons plan is een bananenplantage.”
Opposa reageert direct. “Bananen zijn ouderwets, aapbevestigend en aapstigmatiserend. Je wordt er ook nog eens moddervet van en door alle suikers die erin zitten krijg je er rotte tanden van.” “Moddervet en rotte tanden? Dan eet ik ze nooit meer”, zegt Modella. Gino, enigszins geïrriteerd: “Ik stel voor dat we de bananendiscussie later voeren en eerst dit dorp nader verkennen want ik zou wel eens willen weten waarom de mensen hier vertrokken zijn.”
Opposa pesterig: “Ik vind het eigenlijk veel belangrijker om te weten of ze hier ooit nog terug zullen komen.”
De moraal van deze aflevering: ook op belangrijke missies met belangrijke mensen komen doodgewone ‘vakantie-irritaties’ voor.
